Ik ben doof geboren en heb daarom mijn opleiding gedaan op doven instituten in Den Haag en Groningen (Henri Gyot Instituut voor Doven). Ik woonde destijds in Den Haag toen ik als meisje van twaalf elke maandagochtend alleen met een taxi naar Rotterdam ging en vervolgens met het vliegtuig naar school in Groningen. Ik ben op die school nog voorzitter van de leerlingenraad geweest. Dus zelfstandigheid heb ik al heel snel geleerd en op een jonge leeftijd.

Na mijn opleiding ben ik in 1995 gaan studeren aan de Gallaudet University in Washington D.C., Amerika. Ik ging er alleen heen en mijn Engels was nog niet al te best. Maar ik heb het gered en heb de niveaus Sophomore en Freshman gehaald. Ik ben er lid geweest van het Dispuut Baby Phi Kappa Zeta, heb the most improved student award ontvangen en nog eens een PowerPoint presentatie gegeven aan 2000 medestudenten. Dus met dat Engels is het ook nog goed gekomen.

Een goede leerschool

Terug in Nederland heb ik tussen 2000 en 2004 aan de Zilverschool Schoonhoven gestudeerd en de diploma’s Productie Goudsmeden en Ondernemer Goudsmid gehaald. Tijdens een aantal stages bij diverse juweliers in Den Haag deed ik o.a. reparatiewerk en leerde nieuwe sieraden maken. De Zilverschool is een gewone school, dus voor horenden. Ik ben er best trots op dat ik dat gered heb.

Het bleek erg moeilijk een goede boterham te verdienen in ‘het goud en zilver’ en ik heb mij daarom op diverse andere banen en baantjes gestort, van administratief tot horeca. Dat is overigens een heel goede leerschool geweest, met name om uit te vinden hoe het best om te gaan met een horende wereld.

Mijn jongste baan was bij een opticienbedrijf, waar ik o.a. geleerd heb om brillenglazen (lenzen) te slijpen, een secuur werkje dat goed bij mij paste. Ik heb in dat bedrijf overigens een PowerPoint presentatie mogen geven aan 22 personen, horenden welteverstaan.

Emancipatie van doven

Omdat ik het belangrijk vind dat doven emanciperen en goed integreren ben ik in 2002/2003 bestuurslid geweest bij de Europese Dovenbond in Brussel en de Jongerencommisie voor Dove Jongeren in Utrecht. Voor de eerstgenoemde heb ik o.a. werelddovenkampen georganiseerd en zijn we met een groep jongeren uit de hele wereld in Rome geweest voor de Wereld Doven Dag. Voor de Jongerencommissie voor Dove Jongeren heb ik kinderkampen helpen organiseren en ben ik opgetreden als adviseur voor internationale dovenontmoetingen.

Ik ben niet de eerste dove die zelfstandig haar geld verdient, maar ik wil zeker niet de laatste zijn. Het is de emancipatie van deze groep mensen die ik blijf nastreven. Ik wil dat graag doen door te werken en zelfstandig te zijn. Niets bijzonders eigenlijk.

Werk gunnen

Ik ben creatief en steeds op zoek naar nieuwe dingen. De digitalisering en Internet is voor ons doven een geschenk uit de hemel, want achter de PC communiceer ik net als iedereen en ik gebruik natuurlijk vaak sms. Ik heb – al zeg ik het zelf – een heel goed organisatietalent en zet dingen door, zonder in de stress te raken. Ik denk dat deze eigenschappen mij heel geschikt maken voor de diensten die Servicebureau OSN biedt. Daarbij vind ik het leuk om mensen een plezier te doen, dienstvaardig te zijn dus.

Zodra de bedrijfsvoering het toelaat is het overigens de bedoeling meer personeel aan te nemen, doven maar ook anderszins gehandicapten. In de toekomst zie ik mijzelf bezig met werk binnenhalen voor andere doven en gehandicapten. Denk daarbij aan een soort buddysysteem, dus wat de een niet goed kan, daarbij kan de ander helpen. In mijn geval zou een niet-dove voor mij het woord kunnen doen bij een eerste gesprek, dat gaat gewoon sneller. Daarna kan ik mijzelf prima redden via e-mail en sms. Een andere manier van werken, dus het moet je ook een beetje gegund worden. En daar reken ik gewoon op.