Mijn naam is Gertie Colaris en ik ben slechthorend, tenminste ik hoor iets minder dan 50% aan beide oren dat is dus niet goed, voor beide oren draag ik een hoorapparaat ik heb er lang aan moeten wennen en voelde en voel me er niet echt happy mee. Het punt is echter dat ik met tegenzin moet toegeven dat ik ze toch echt nodig heb.

Sinds anderhalf jaar heb ik een nieuwe baan, bij een tandarts parodontoloog, een baan die mij uitstekend bevalt. Mijn bazin wist van mijn handicap en heeft het toch met mij geprobeerd, super. Ze heeft een hele heldere stem die voor mij goed te verstaan is. Vroeger, 24 jaar geleden was ik ook tandartsassiste maar toen kwam het tijdperk van de mondkapjes en kon ik niet meer liplezen, ook durfde ik toen ik was toen 22 jaar niemand te vertellen over mijn handicap, ook kon ik het prima verdoezelen.

Het enige probleem bij mijn huidige baan is de telefoon en de deurbel. Via Streukens hoorapparaten heb ik een hoornversterker gekregen en dat gaat vrij goed, ik versta nog niet alles omdat mensen hun verhaal vaak heel zacht vertellen. De deurbel is een groter probleem die hoor ik vaak niet dus staan de patiënten aan de deur. Mijn collega’s grijpen dan in wat voor hun niet altijd leuk is maar voor mij nog minder. Er is een aanpassing aangevraagd voor de deurbel in de vorm van een soort semafoon het apparaatje gaat trillen als de bel of de telefoon rinkelt, ik hoop dat dan mijn problemen zijn opgelost.

Horende mensen kunnen zich niet voorstellen wat voor een impact het niet horen of goed kunnen horen op je heeft op je functioneren, je zelfvertrouwen en je contact met andere mensen.