Dit is alweer mijn derde werkervaring op klinktprima.nl. De eerste had ik ruim 5 jaar geleden geplaatst en staat hier www.klinktprima.nl/ervaringen/Zw9tGuCumn De tweede had ik bijna 3 jaar geleden geplaatst en staat hier www.klinktprima.nl/ervaringen/MB86SLa224

Het bedrijf waar ik laatst voor werkte was het eerste jaar geweldig. Het was zelfs verhuisd van een saai vierkant gebouw naar een prachtig monumentaal pand aan de Scharlooweg. Je zou haast trots zijn om in zo’n pand te mogen werken. Helaas kreeg het bedrijf langzamerhand toch wat financiele tegenslagen. Rond augustus 2010 kreeg bijna de helft van de medewerkers op Curaçao het aanbod om uitgekocht te worden. Daar viel ik ook onder. Na heel lang wikken en wegen heb ik besloten om ervoor te gaan en voor mezelf te beginnen.

Op Curaçao is de werkgelegenheid voor een zeer ervaren Java EE web applicatie developer praktisch nul. In dezelfde werkgebied is er bijna alleen maar vraag naar PHP web developers. Ofschoon ik ook gedegen PHP ervaring heb, is dat eigenlijk beneden mijn maatstaf. Dus op het eiland zelf hoefde ik niet verder naar werk te zoeken.

Maar buiten Curaçao was de vraag groot. Ik heb er heel veel voordeel bij gehad dat ik dankzij mijn blog op balusc.blogspot.com en mijn bijdragen aan stackoverflow.com een grote “online” bekendheid heb opgebouwd in mijn vakgebied. Ik was diverse malen vanuit het buitenland via email benaderd of ik niet voor hun wilde komen werken. Er kwamen aanvragen uit de hele wereld, waaronder Dubai, San Francisco en Los Angeles. Ik werd zelfs benaderd door onder andere Google en Facebook.

Telewerken (vanuit huis, via het Internet) behoorde helaas niet altijd tot de mogelijkheden. Ik wilde namelijk voorlopig liever op Curaçao blijven, hier voel ik me thuis. Lekker “relaxt” in een tropisch sfeertje wonen en werken, elk weekend op het strand kunnen barbequen en bovenal in normaal Nederlands met andere mensen kunnen communiceren. Ook al kan ik bijna vloeiend Engels schrijven en lezen, het mondeling communiceren in deze taal is bijna onmogelijk voor mij. Verder hebben de kinderen (ik heb een zoon van 9,5 en een dochter van 8) een heerlijk leven en ze krijgen ook nog uitstekend Nederlandstalig onderwijs. Ik heb Dubai wel heel hard overwogen totdat ik erachter kwam dat een beetje fatsoenlijke internationale school voor een “expat” bijna 2 maandsalarissen per kind per jaar kost. Sja, vergeet het maar dan.

Na een korte zoektocht wees mijn lieftallige vrouw op de website jdevelopment.nl, onderdeel van m4n.nl, waarop blijkt dat ze ervaren Java EE web applicatie ontwikkelaars zochten en zelf ook enkele werknemers in het buitenland hebben. Dus ik dacht, dit is een perfecte mogelijkheid. Bij de sollicitatie bleek al gauw genoeg dat iedereen mij al van het Internet kende en naderhand bleek er zelfs stukken van mijn code in hun applicatie zitten. Ze waren maar al te graag bereid om mij aan te nemen. Dat was dus op september 2010.

Op dit moment werk ik nog steeds fulltime (40 uur/week) voor hun. Ik werk vanuit huis, meestal buiten op een tafel met een parasol. Ik werk samen met een team van ruim 10 developers. Er is een heel goede online ticketsysteem aanwezig waarop duidelijk bijgehouden kan worden wat ieders taken zijn. Ik heb goed zakelijk contact met collega’s via chat en mail. Iedereen zit sowieso een groot deel tijdens het werk achter de computer. Vorig jaar verbleef ik 4 weken in Nederland en hiervan had ik ruim 2 weken ook bij het bedrijf op locatie in Amsterdam gewerkt. Het is een geweldig bedrijf met een geweldige sfeer. Ik krijg elk jaar een kerstpakket toegestuurd. Ik heb na ruim 1 jaar werken zelfs een ouderwets handgeschreven brief van mijn CTO gehad waarop staat dat ik van grote waarde ben voor het team en hij uitgesproken blij is dat ik voor hun werk. Dat geeft mij wel een goed gevoel 🙂

—

Overigens vind ik het moeilijk, soms zelfs pijnlijk, om te zien hoe de meeste dove yu di Kòrsou (geboren op Curaçao) maar moeizaam carriere maken, of een rotbaan hebben of zelfs helemaal geen baan hebben. Na 4 jaar op Curaçao wonen ken ik natuurlijk ook een aantal doven die hier wonen. Er zijn relatief gezien maar weinig, de meeste zijn al naar Nederland vertrokken om op internaten zoals Effatha en RMI te gaan zitten. Er is op het eiland namelijk niets hoger voor doven dan de basisschool. Velen van hun zijn na school ook in Nederland gaan blijven wonen en werken vanwege de véél betere sociale voorzieningen aldaar.

Er zijn op het eiland helemaal geen tolken of andere sociale voorzieningen voor doven. Er is 2 jaar geleden ooit vanuit Nederland geprobeerd om een tolkopleiding en een soort van GMMD te beginnen, maar dat is op niets uitgelopen. Mijn vrouw krijgt af en toe dove mensen over de vloer die sociaal advies nodig hebben. We helpen hun graag, maar ze hebben eigenlijk veel meer nodig. We staan er namelijk soms machteloos bij.

Daartegenover, een dove volwassene wordt hier in het publiek met net zoveel respect behandeld als een ieder ander. Dat heb ik in Nederland zeker wel anders ervaren.