16 jaar geleden werd De Verbinding geopend in Groningen. Een uniek timmerbedrijf, zeker in die tijd, omdat er grotendeels dove en slechthorende mensen werken. De Verbinding was in handen van Toine van Bijsterveld en Carola Kaandorp, beide ouder van een doof kind. Nu dragen zij de fabriek over aan een stichting omdat ze met pensioen gaan.

De Verbinding is toeleverancier in de bouw en produceert prefab-dakkapellen, houtskeletbouw, houten kozijnen en aluminium schuifpuien. Van de 39 medewerkers zijn 20 doof of anderszins communicatief gehandicapt. De oprichters van De Verbinding zijn ouder van een doof kind. Omdat dove mensen moeilijk aan werk kunnen komen, besloten ze zelf een werkplek te creëren.

Van Bijsterveld gaat met pensioen en gaf afgelopen vrijdag het stokje over aan Tom Scholte. Scholte heeft veel ervaring met timmerwerk en in de bouw en werkt sinds augustus 2019 bij De Verbinding BV als bedrijfsleider.

Koninklijke onderscheiding

Tijdens de viering van het 12½ jarig jubileum van De Verbinding in 2019 werd Van Bijsterveld benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Naast zijn werk was hij destijds al ruim tien jaar voorzitter van Stichting Vrienden van FODOK (Nederlandse Federatie van Ouders van Dove Kinderen).

In datzelfde jaar won De Verbinding de Groningse diversiteitsprijs. Het was niet de eerste keer dat het constructiebedrijf in de prijzen viel. In 2012 werd de Hart-Hoofdprijs gewonnen, een publieksprijs voor de meest vernieuwende en inspirerende duurzame ondernemer. In 2017 kreeg De Verbinding de Goed Ontmoet Award toegekend voor meest maatschappelijk betrokken onderneming van Groningen

Vestigingen

De fabriek, waar veel dove en slechthorende mensen werken, heeft inmiddels twee vestigingen in het noorden. De stichting waar de fabriek nu onder valt, heeft plannen om op andere plekken, waaronder Rotterdam, vestigingen te openen.

Meer informatie kan je hier vinden: De Verbinding BV

Bron: doof.nl

Met ingang van 1 januari 2024 verandert er iets bij Werkpad. De diensten blijven gewoon bestaan, maar gaan verder onder de naam Kentalis Werkpad. Wat de jobcoaches van Kentalis Werkpad voor je kunnen betekenen, lees je per 1 januari a.s. op onze website.

De jobcoaches van Kentalis Werkpad geven advies en brengen werkgevers in contact met talentvolle werkzoekenden met een arbeidsbeperking. Ook begeleiden deze coaches de werknemer en zijn of haar collega’s op het werk zelf. Kentalis Werkpad richt zich op mensen die slechthorend, doof of doofblind zijn of een taalontwikkelingsstoornis (TOS) of autisme hebben.

Werkpad ontstond uit een unieke samenwerking tussen Bartiméus en Koninklijke Kentalis, specialisten op het gebied van ondersteuning en kennisontwikkeling voor mensen met een auditieve, visuele of communicatieve beperking. Bartiméus maakt per 1 januari geen deel meer uit van deze samenwerking, waardoor Werkpad officieel onderdeel is geworden van Koninklijke Kentalis.

Heb jij vanuit jouw werk een coachvraag of heb je een loopbaanvraag, dan kan je ook als medewerker van Kentalis bij ons terecht.

Alleen de route naar informatie over de diensten van Kentalis Werkpad verandert. Verder wijzigt er niets. Vanaf 1 januari 2024 lees je alles via onze website http://www.kentalis.nl/werkpad. Daar lees je ook hoe en waarover je precies in contact kunt komen met de jobcoaches.

Bron: Kentalis Werkpad

Voor mensen die mij niet kennen, mijn naam is Aschwin van Leeuwen, doof geboren, getrouwd met een man en wonend in de buurt van Den Bosch. Zes jaar geleden heb ik samen met Frank Theater met Tolk opgericht, en later met twee andere dove mensen verder vormgegeven. Theater met Tolk heeft als doel om festivals en theaters toegankelijker te maken voor doven en slechthorende mensen.

In het begin dacht ik vooral theaters en festivals toegankelijker te maken door tolken de voorstelling/muziek te laten vertalen voor onze doelgroep. We zorgden dat ze op het podium konden staan, voldoende licht kregen, het script van te voren kregen etc. Zeker in het begin moest ik zelf bij verschillende bedrijven aankloppen om ze toegankelijk te maken, maar in de loop van de jaren is dat veranderd en het werk begint vruchten af te werpen. Tegenwoordig kloppen instanties juist bij ons aan om te vragen hoe ze toegankelijk kunnen worden. Het is heel fijn om te merken dat de situatie aan het veranderen is. Toegankelijkheid is dan ook een heel belangrijke term aan het worden, iedereen praat erover. En er wordt ook steeds meer over een andere term gesproken, namelijk: inclusie. Regelmatig zie ik wat staan op Social media of hoor ik de woorden.

En daar wil ik wat over kwijt: want het lijkt de goede kant op te gaan maar er is een sterke maar….

Elke keer als ik op uitnodiging een gesprek met een instantie aanga, ben ik altijd degene die een tolk moet regelen, nooit wordt deze vanuit de andere kant mij aangeboden of wordt er gevraagd of ik ondersteuning nodig heb bij het regelen van een tolk. Wij als doven moeten altijd extra ons best doen en investeren om erbij te kunnen horen en het gesprek te kunnen volgen. En dat zelfs in een gesprek over inclusie het vanzelfsprekend gevonden wordt dat ik de tolk regel en meeneem verbaast mij steeds meer. Stel dat ik geen tolk regel en toch met je in gesprek ga door gebarentaal te gebruiken, hoe zouden de horende mensen mij dan kunnen volgen? Hoe zouden ze reageren? Dove mensen moeten zich vaak aan de horende maatschappij aanpassen zoals leren praten, liplezen etc. Maar wat zie ik andersom? Er is nog steeds weinig inzet van de horende mensen om zich aan te passen.

Wat ook gebeurt: Dat na het gesprek een organisatie direct gaat samenwerken met de tolken in plaats van de deskundigheid van dove mensen te blijven gebruiken. Is dat de juiste manier van inclusie? Bovendien ben ik bijna altijd met witte “gezonde” mensen in gesprek, zonder enige beperkingen. Maar ze nemen wel beslissingen over “onze doelgroep  en de andere doelgroepen”. Is dat inclusie en gelijkwaardig?

En nog iets: af en toe zie ik ook artikelen op Social media dat als een bepaalde organisatie geen verstand heeft van toegankelijkheid en inclusie, ze een andere organisatie inhuren voor een lezing of een cursus, waarbij  zo’n organisatie dan vervolgens aan mensen met een beperking vraagt om deze lezing/cursus te geven (vaak voor weinig geld, of niet betaald!) Deze organisatie krijgt hiervoor een vergoeding, en los van het feit dat mensen met een beperking misschien ook een deel van de vergoeding krijgen, deze manier van werken voelt niet goed. Ik krijg daardoor het gevoel dat deze organisatie geld verdienen over de rug van de minderheidsgroep, en dat vind ik niet inclusief en gelijkwaardig? Organisatie die worden ingehuurd voor het regelen van lezingen en cursussen zijn altijd horende mensen zonder beperkingen! Het is tijd daar over na te denken!

En het kan nog erger: het gebeurt ook weleens dat een organisatie bij ons aanklopt om “samen te werken” zodat ze tolkuren bij ons kunnen krijgen. Zodat het voor hen goedkoper uitkomt, en zij deze uren niet volledig zelf hoeven te betalen. en als we ze dan vragen om de tolken zelf te betalen ze dan niet meer willen samenwerken of hun werk toegankelijker willen maken. Noem je dit inclusie?

Zoals Ctalents al eerder zei: 70% van mensen met beperkingen zijn werkloos, willen graag ergens kunnen gaan werken, maar krijgen geen kansen om zichzelf te bewijzen, ontwikkelen, en te laten zien hoe graag ze willen werken. “Gezonde mensen” nemen hun kansen af (bewust of onbewust), door zelf het werk te doen, te praten met diverse organisaties, stichtingen en bedrijven over inclusie, gelijkwaardigheid, toegankelijkheid. Door zelf de cursussen te geven en lezingen te geven over andere doelgroepen. Noem je dat gelijkwaardig, toegankelijk en inclusie?

Vaak zie ik mensen praten over toegankelijkheid, inclusie en gelijkwaardig, maar het blijven woorden, geen daden!

Er werd pas nog aan mij gevraagd waarom onze eigen doelgroep (doven organisaties) niet snel en graag samenwerken met de horende maatschappij. Laat me dat nog eens uitleggen: het heeft te maken met onze doven geschiedenis en de ervaringen die veel dove mensen hebben gehad met de dominante horende maatschappij, die vaak bepaalt hoe wij moeten leven. Veel dove mensen hebben daardoor veel klappen te verduren gehad in hun leven en willen voorkomen dat ze nog meer klappen krijgen. Ze willen niet meer gebruikt worden voor andermans doelen. Ze willen hun energie investeren in iets waar zij blijvend beter van worden. Ook werd mij gevraagd hoe de horende mensen met de dove mensen kunnen samenwerken.

Mijn antwoord is:

Neem onze doelgroep echt serieus en blijf dat doen. Beslis niet over onze doelgroep. Verander dat als eerste in je eigen organisatie, bewijs dat het je ernst is! Niet alleen met mooie dure woorden maar zet dat ook om in daden! Nee, dus om te beginnen als organisatie die zich bezig houdt met het adviseren over inclusie in je eigen organisatie/stichting/bedrijf EEN PERSOON MET BEPERKING in dienst, en laat deze hun eigen verhaal/lezing/cursus geven in plaats van “gezonde” mensen voor de anderen te laten spreken.  Mocht je niemand kunnen vinden die dit al voldoende kan, help ze dan zich te laten ontwikkelen door samen te werken en zorg dat deze persoon uiteindelijk zelfstandig kan werken. Zoek niet meteen de makkelijkste weg. Dat is niet de juiste manier van inclusie. Ik zie nooit een dove persoon in het theater of in een festival een serieuze betaalde baan hebben. Hoe kan dat?

Er zijn haast geen rolmodellen met beperkingen in deze organisatie te zien waardoor mensen vanuit onze doelgroep geen voorbeeld hebben en kunnen zien wat men kan bereiken in de horende maatschappij. Deze rolmodellen kunnen voor hun belangen opkomen, en weten wat ze nodig hebben. Het is heel belangrijk om deze rolmodellen te gaan ontwikkelen.

Ik zelf zou me graag verder tot een rolmodel willen ontwikkelen. Leren om lezingen en cursussen te geven. Ik ben er klaar voor.

Wie houdt wel van een uitdaging en durft met mij contact op te nemen en mij een mooie baan/kans te bieden?

Reageren graag via mijn LinkedIn profiel Aschwin van Leeuwen.

Bron: Theater met tolk

Het voormalig hoofdgebouw en een deel van het terrein van Koninklijke Kentalis aan de Theerestraat in Sint-Michielsgestel krijgen een nieuwe eigenaar. Per 1 september 2023 komt het historische monument en een deel van het omliggende terrein in handen van BPD | Bouwfonds Gebiedsontwikkeling. Ook met deze nieuwe eigenaar blijft de locatie een bijzondere rol spelen in Sint-Michielsgestel. Bij de keuze van de koper heeft Kentalis nadrukkelijk gekeken naar een partij die aandacht heeft voor de cliënten en leerlingen die wonen en leren op het naastgelegen Compacte Kentalis-terrein.

BELANGRIJKE VOORWAARDEN

CENTRAAL HART

In het blad Nederlands Tijdschrift voor Mondhygiëne (NTvM) is Lilian geïnterviewd over haar doofheid en haar levenswerk als mondhygiënist.

Mondhygiënist Lilian Schouten heeft een auditieve beperking: ze hoort
niets. Dat heeft haar er niet van weerhouden om twee succesvolle
mondhygiënistenpraktijken op te bouwen. Een inspirerend gesprek over
karakter, doorzettingsvermogen, de juiste mensen om je heen én
bescheidenheid. “Ik doe al 37 jaar gewoon mijn werk”.

Lees hier de bestand het volledig artikel.

NTvM0123_13-16_Interview_Lilian_Schouten-Read-Only

Nieuwsbericht van Werkpad waaraan ik heb meegewerkt.

Op maandag 26 september heeft Werkpad deelgenomen aan de bijeenkomst “Wet Banenafspraak, participanten op de werkvloer” van het Ministerie van Defensie. Een dove collega en talent is geïnterviewd over hoe de samenwerking tussen een horende en dove collega werkt en ook over hoe het met de communicatie op de werkvloer gaat. Over wat specifieke vaardigheden zijn die dove mensen hebben en waarom het van toegevoegde waarde is om een doof talent in je team te hebben. Er zijn veel positieve reacties op gekomen en men vond het verfrissend om in maar 15 minuten tijd een soort elevator-pitch te krijgen.

De andere sprekers waren zeker inspirerend en de boodschap van alle sprekers die middag was dezelfde namelijk: “Gewoon doen!”. Stoppen met zeggen en denken dat er geen tijd of capaciteit voor begeleiding is, stoppen met zeggen en denken dat het allemaal gedoe geeft of dat iemand niet in het team past. Beginnen met interesse in de ander en een open houding. Beginnen met doen; anders komen mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt nooit aan de slag. Niet morgen maar nu. Ook mensen die doof zijn. Ieder is uniek en heeft eigen talenten.

Defensie is al heel goed bezig met participanten en is wat ons betreft een voorbeeld voor wat meedoen inhoudt en wat inclusief nou eigenlijk is.

Dus werkgevers van NL: kom op: Gewoon doen!

Het was een fijne en leerzame middag geweest bij defensie bijeenkomst. Ik vond het erg leuk om samen met mijn collega Iris het interview-presentatie te geven. Het was een ‘eyeopener’ voor het publiek.

Zie hier een impressie van YouTube fiilmpje van Participatiedag DMO

Een mooie artikel van mijn dove vriend Sjoerd van Rooij Hij heeft mij gevraagd om het artikel te delen. Veel leesplezier:

Na zeven jaar Sjoerd van Rooij eindelijk een baan: “Ik durfde bijna niet meer op te schrijven dat ik doof ben”, zegt de 42-jarige inwoner van Lichtenvoorde.

Zeven jaar lang solliciteerde Sjoerd van Rooij op tal van banen. Bijna altijd werd hij uitgenodigd voor een eerste gesprek maar het tweede volgde nooit. Waar hem dat in zat? “Ik denk omdat mensen zich vooral op de mogelijke nadelen focussen en niet op wat ik juist wel kan”, gebaart hij.

Gebaren, Inderdaad van Rooij (42) is doof geboren, dus maakt hij gebruik van gebarentaal. Daarom heeft hij speciaal voor het interview een gebarentolk meegenomen. “Zonder kan ik me ook redden hoor”, zegt de Lichtenvoordenaar via zijn tolk. “Als mensen niet te snel praten, kan ik liplezen. Daarnaast kan ik me met gebaren en vingerspellen ook prima uitdrukken.”

Als Van Rooij in 2015 afstudeert bij kunstacademie ArtEZ in Arnhem, doet hij dat met goede cijfers. Dat dat geen makkelijke opgave is, blijkt wel uit het aantal medestudenten dat samen met hem afstudeert. In totaal zijn er zes, de overige twintig studenten van de avondopleiding zijn dan al afgevallen.

Van Rooij zelf was bijna hetzelfde lot ondergaan. Voordat hij überhaupt op school zat, werd er getwijfeld of hij er wel goed aan deed zich in te schrijven bij een reguliere hbo die niet is ingericht op het bieden van onderwijs aan mensen die niet kunnen horen. “Ik had wel een mooi portofolio, maar ze waren er niet van overtuigd dat ik de studie aan zou kunnen. Ook mijn ouders zeiden: zou je dat wel doen? Ik besloot toch door te zette”, legde hij uit.

“Met een goede opleiding en een gevuld portofolio zou je denken dat je wel een baan kunt vinden”, gebaart Van Rooij. Helaas voor hem pakt dat heel anders uit. “Ik had al wel werk bij een drukkerij. Een horende omgeving, maar het ging prima. Het was alleen niet waar ik voor opgeleid was. Heel leuk, maar ik wilde als vormgever aan de slag.

“Jarenlang heb ik daarom talloze brieven gestuurd naar bedrijven die mensen zochten. Regelmatig kwam daar een positief antwoord op, maar een baan bleef uit. Het werd op een gegeven moment zo erg dat ik haast niet meer durfde te schrijven dat ik doof ben. Ja, ik kan niet horen. Maar weegt dat dan echt zoveel zwaarder dan alles wat ik wel kan”.

Ondanks de moedeloosheid zette Van Rooij door. Met succes. Bij Vormfactor in Groenlo vindt hij eindelijk een baan als vormgever. Al was zijn nieuw werkgever, zo vertelt zij eerlijk, in eerst instantie ook wat huiverig. “Je vraagt je dan wel af hoe het bijvoorbeeld gaat als Sjoerd alleen op de zaak is en de telefoon gaat”, zegt eigenaresse Monique Wassink. “Je kan niet van hem verwachten dat hij dan oppakt. Direct na het eerste gesprek was die terughoudendheid weg. De kwaliteiten van Sjoerd passen perfect bij ons bedrijf. Daarnaast zijn er tegenwoordig tal van andere manieren om te communiceren.”

De razendsnelle digitalisering van het leven is voor Van Rooij inderdaad een prettige ontwikkeling. “Je kunt tegenwoordig appen,  mailen, chatten, noem maar op. Bij al deze manier van communiceren maakt het niet uit dat je doof bent. Echt heel fijn. ”

Wassink: “Wij zijn op onze beurt heel blij dat Sjoerd bij ons komt werken. Zijn eerste opdracht is al door een klant gekozen als nieuw logo.”

Van Rooij hoopt op zijn beurt dat bedrijven zich niet laten afschrikken door een sollicitant die niet kan horen. Zijn tip is dan ook dat andere dove mensen niet, zoals hij bijna deed, het doof zijn gaan verzwijgen. “zet er gewoon op dat je doof bent, maar vertel er meteen ook bij hoe je met horende mensen praat. Laat je daarnaast niet uit het veld slaan. De aanhouder wint, daar ben ik het bewijs van.”

Bron: Sjoerd van Rooij & De Gelderlander

Per 1 januari 2022 is het Adviescollege Nederlandse Gebarentaal van start gegaan. Dit adviescollege geeft de minister van Binnenlandse Zaken advies over het gebruik van de Nederlandse Gebarentaal in Nederland. De leden zijn benoemd, van harte gefeliciteerd allen!

Op 1 juli werd de Wet erkenning Nederlandse Gebarentaal van kracht. Toen hebben het Gebarencentrum en ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) gezocht naar leden voor het Adviescollege Nederlandse Gebarentaal. Er waren vijftien sollicitanten en daaruit zijn de vijf beste gekozen: vier leden en een voorzitter. Per 1 januari 2022 heeft de ministerraad ingestemd met hun benoeming.

De leden zijn:

• Johan Wesemann (voorzitter), voorvechter van emancipatie van doven en slechthorenden
• Kim English – van Berkel, jurist en moeder van een doof kind
• Tony Bloem, docent bij het Instituut Gebaren, Taal en Dovenstudies van Hogeschool Utrecht
• Onno Crasborn, hoogleraar Nederlandse Gebarentaal
• Joni Oyserman, gebarentaalwetenschapper, promovendus en docent Nederlandse Gebarentaal

Het adviescollege kan de minister van BZK gevraagd en ongevraagd advies geven over het bevorderen van het gebruik van de Nederlandse Gebarentaal in de samenleving. Het college doet dat door te adviseren over beleid, behoeften en ontwikkelingen die aansluiten bij de Wet erkenning Nederlandse Gebarentaal.

Voorzitter Johan Wesemann is blij met zijn benoeming. Op de website van het Nederlands Gebarencentrum vertelt hij: ‘Het adviescollege Nederlandse Gebarentaal is een belangrijke stap om de samenleving bewust te maken van de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal. De gebarentaal is een meerwaarde voor ons allemaal. Zo zijn bij het adviescollege gedreven mensen betrokken uit bijvoorbeeld het onderwijs, de wetenschap, maar ook gebarentaalgebruikers, moedertaalsprekers en ouders van dove kinderen. Het adviescollege ziet genoeg taken voor zich die we graag op ons willen nemen als bijdrage ten dienste van dove en slechthorende mensen in een inclusieve samenleving.’

Wil je meer weten over de inhoud hiervan, kan je lezen op de site van overheid.nl. 

Bron: Gebarencentrum. 

Stichting Raket heeft de Raket Award 2021 uitgereikt. Na door corona helaas twee edities gemist te hebben, heeft de winnaar van de Raket Award 2018, de Rabobank in ’s-Hertogenbosch, definitief een opvolger gekregen. En de winnaar is: schoonmaakbedrijf Hettema-Service V.O.F.!

Met de Raket Award belonen we een bedrijf voor hun inzet om een inclusieve werkplek te creëren. Een bedrijf dat de intrinsieke motivatie heeft om de werkomgeving toegankelijk te maken voor iedereen. Voor wie er geen verschil is tussen mensen met en zonder een beperking. Zo’n bedrijf is een voorbeeld voor iedereen. Dat verdient onze Award.

Voor de Raket Award hebben we 4 criteria opgesteld. Een jury heeft beoordeeld of een bedrijf voldoet aan de criteria. De jury bestaat uit bemanningsleden, bestuursleden en partners van Raket. Op basis van de volgende criteria – toegankelijkheid, zichtbaarheid en activiteit, toekomstplannen en intrinsieke motivatie – heeft de jury geoordeeld dat Hettema-Service het meest in aanmerking komt voor de Raket Award 2021.

De jury is van oordeel dat ze met deze award een familie-bedrijf belonen met passie voor ondernemerschap, waar expliciet gekozen wordt voor dove medewerkers, ze niet terugdeinzen de horende wereld hun diensten aan te bieden en ze het gewoon zijn uit de eigen comfort-zone te stappen. Met daaraan gekoppeld ambitieuze toekomstplannen.

Helaas waren we dit jaar niet in de gelegenheid om van de award-uitreiking een feestelijke aangelegenheid te maken. Gelukkig hebben we de award winnaars middels een bezoek kunnen verrassen. En daar zijn opnamen van gemaakt! Initiatiefnemer en oprichter van Stichting Raket Nik van Hoogstraten was er uiteraard bij.

Klik op deze link van YouTube filmpje en maak kennis met de Raket Award winnaar 2021!

Wil je nader kennismaken met de award winnaar, ga dan naar Hettema-Service en lees vooral ook het Interview door Doof.nl – Hettema-Service

Wil je meer informatie over Stichting Raket of wil je partner worden? Bezoek onze website (Stichting Raket) of stuur ons een e-mail (hallo@raket.info)

Bron: Stichting Raket