Een ervaring bij B/CAO
Ik ben dove vrouw van 49 jaar en co-ouder van twee pubers in de leeftijd van 14 en 16 jaar. Bij mij is pas vanaf mijn 6e aan het licht gekomen, dat ik aan één kant doof ben en aan de andere kant slechthorend. Ik ben dus van een horende school naar speciaal onderwijs gegaan in Utrecht. Vanwege mijn enorme zelfstandigheid en doorzettingsvermogen was ik één van de weinige die het reguliere onderwijs in ging met als ondersteuning solo-apparatuur en één hoortoestel.
Toen ik klaar was met mijn LEAO-MAVO, MEAO ben ik eerst gaan werken als uitzendkracht om ervaring op te doen. De valkuilen waar ik veel mee te maken had, was toch vooral op het gebied van communicatie zowel telefonisch als bij overleggen of bij iemand die zo onduidelijk sprak, dat liplezen ook geen optie meer was! Maar ook het vragen om feedback was iets wat steeds terugkwam op de werkvloer en het net doen alsof je alles hebt verstaan, omdat je niet wilt zeggen, ik heb je niet verstaan! Mijn bewijsdrang was dan ook 200% en niet 100%. Hierdoor ging ik steeds meer gesprekken vermijden en pauzes overslaan om me volledig te storten op het werk met als gevolg dat ik bijna tegen een burn-out aanzat.
Uiteindelijk is het mij gelukt om als uitzendkracht in vaste dienst te komen bij een non-profit organisatie. In deze 17 jaren dat ik inmiddels werk, heb ik diverse functies gehad zoals project-assistente, administratief medewerker P&O, HRA-assistente, Medewerker Procesondersteuning bij diverse projecten en als laatste als HR-ondersteuner binnen de IT-vakpools. Gedurende deze dienstjaren heb ik daarnaast diverse opleidingen gevolgd op het gebied van personeelszaken en projectplanning.
Vanaf 2012 is mijn gehoor progressief achteruitgegaan en ben ik het CI-traject ingegaan. Inmiddels ben ik van zwaar slechthorend/doof naar licht slechthorend gegaan met mijn CI wat ik als enorm positief ervaar! Ik kan nu veel makkelijker communiceren met anderen en daarvoor was het enorm vermoeiend voor mij om alles af te kunnen lezen, terwijl ik steeds minder tot helemaal niets meer aan spraak verstaan had. Je moet dan ook oppassen dat je niet in een isolement terechtkomt! Het afgelopen jaar was dus voor mij een periode van rouwen, aanvaarding c.q. acceptatie.
Op dit moment heb ik gekozen voor vrijwillige mobiliteit en ben ik me nu aan het oriënteren richting een andere functie of opleiding. Ik weet nu inmiddels uit ervaring, dat ik niet goed kan notuleren, telefoneren, werken in een kantoortuin met heel veel telefonie.
Eén op één communiceren gaat steeds beter en bij grote groepen zet ik meestal een schrijf- of gebarentolk in. Dit geeft mij ook de rust en ik weet dat ik op deze manier alles kan volgen. Maar ook het gebruiken van solo-apparatuur kan je enorm helpen bij een vergadering of opleiding.
Mijn tip aan mensen met auditieve beperking is: “Als iemand je wat vraagt, koppel deze vraag dan in het kort terug van “Heb ik je goed begrepen?” Het gaat hierbij ook om goed samenwerken en aandacht vragen voor je auditieve beperking. Door hulp te vragen, betrek je de ander erbij en krijg je commitment en als jij deze deur openzet en vraagt aan die ander, zullen we samen even praten hetzij via chat of samen schrijven op een whiteboard, dan moet je eens kijken hoeveel collega’s of anderen je graag willen helpen! Dus schroom niet, neem de ander mee in jouw verhaal en geef aan wat je allemaal mist in de communicatie en waarom je niet wilt lunchen in de kantine, maar graag wilt wandelen buiten met een collega. Een presentatie geven aan jouw collega’s over jouw doof- of slechthorendheid kan een echte eye-opener zijn en helpt je om in contact te zijn en te blijven met die ander!
Als laatste tip wil ik jullie nog meegeven, vergeet niet dat dit alles enorm veel energie kost en dus is voor ons enorm belangrijk om op gezette tijden, rust- en ontspanningsmomenten in te bouwen. Het geeft je daarna weer energie om door te gaan. Nogmaals wij hebben echt allemaal onze kwaliteiten, alleen een ding kunnen we niet goed en dat is horen!