Met een beperking is het niet alleen lastig om aan een baan te komen, maar ook een opleiding vinden en behouden is lastig. Hier geef ik graag mijn persoonlijke ervaringen met het volgen van een laboratoriumopleiding met een gehoorbeperking.

Tijdens mijn laboratoriumopleiding ((V)MBO-4) wist ik meteen dat de laboratoriumrichting goed bij mij paste en dat dit mijn ideale baan zou worden. Zowel de theorie- als praktijklessen waren interessant en leerzaam, zoals hematologie (leer van bloedbeeld, afweersysteem en bloedfuncties) en klinische chemie (leer van de chemische verbindingen en reacties in het lichaam). Ik vind het interessant en indrukwekkend hoe bloed en organen werken in ons lichaam.

Ondanks mijn goede cijferlijst en goede samenwerking met klasgenoten tijdens praktijklessen, twijfelden enkele docenten, waaronder mijn mentor, of ik de stageperiode op het laboratorium zou kunnen afronden en mijn diploma behalen. Hierbij kreeg ik drie maal een negatief adviezen om door te gaan met mijn opleiding. In het derde jaar moesten de studenten stageplekken vinden voor het laatste jaar. Na een paar maanden konden de docenten en mijn mentor geen ‘geschikte’ stageplek vinden voor mij, omdat de meeste werkgevers en hoofdanalisten van laboratoria geen risico willen nemen met een ‘dove’ stagiaire.

Opnieuw stelde mijn mentor voor: je kan nu stoppen en een andere opleiding vinden die beter bij je past of je blijft zitten om dan het jaar daarop opnieuw te proberen een stageplek te vinden. Daar was ik niet mee eens. Hier besloot ik hulp te vragen van mijn klasgenoten en mijn vader. Toen kreeg ik een tip dat er een stageplek vrij was bij het Jan van Breemen Instituut (reuma centrum, nu Reade genaamd) in Amsterdam. Eerst heeft een vriendin gebeld met de hoofdanaliste en toen heb ik motivatiebrief voor een stageplek naar de hoofdanaliste gemaild. Al gauw kreeg ik een uitnodiging om langs te komen. De hoofdanaliste en stagebegeleider waren verrast en nieuwsgierig naar wie ik was en wat ik kan als dove stagiaire. De vriendelijke hoofdanaliste besloot mij een kans te geven en zij belde mijn mentor op: alle docenten waren zeer verbaasd dat ik op eigen houtje een stageplek gevonden heb en dat ik zelf de hoofdanaliste kon overtuigen wat de docenten niet gelukt was om een stageplek te vinden.

Het werd ook mijn beste en meeste leerzame stage op het laboratorium die ik ooit had gehad! Ik voelde me er thuis en op mijn gemak. In het begin moest ik wel wennen aan de nieuwe werkomgeving, de samenwerking met horende collega’s en de omgang met patiënten. Ik werd snel geaccepteerd en gewaardeerd als stagiaire door de collega’s. Zij zijn ook een hecht team en ze werken nauw en goed samen op het laboratorium.

Het is voor mij wel zeer hard werken en ik moest veel leren van de werkzaamheden op het laboratorium: onderzoeken, samenwerken, communiceren, zelfstandig worden en bloed afnemen. De collega’s waren erg begripvol, geduldig en behulpzaam voor mij. Uiteindelijk is het mij gelukt om het diploma van VMBO en later MBO-4 laboratorium met goede resultaat van de stages te behalen. Hier heb ik ook mijn tweede stage gelopen bij het Zaanse ziekenhuis op het laboratorium.

Het is nu alweer ruim 16 jaar geleden dat ik met mijn eerste stage op het laboratorium begon. Ik heb nog steeds contact met enkele oud-collega’s van Reade.

Daarna heb ik nog aantal jaren als klinisch chemisch en medisch laborant gewerkt bij vijf verschillende bedrijven. Met mijn eerste baan bij een Artsenlaboratorium in Amsterdam had ik geluk met solliciteren, want een oude klasgenoot werkte daar en kon een goed woordje doen voor mij bij de hoofdanalist. Toen kreeg ik een tip om te gaan solliciteren en ik kreeg snel een uitnodiging voor sollicitatie gesprek. Bij het gesprek ging het ook erg goed en ik kon goed vertellen over mijn stages ervaringen en wat ik als een dove laborante kan werken en hoe te communiceren met collega’s. Vlak voor de kerst kreeg ik te horen dat ik aangenomen was: dat was een mooi kerstcadeau toen!

Hiermee wil ik laten zien dat je als een dove persoon NIET door een horende maatschappij (ouders, docenten, collega’s etc) moet laten beïnvloeden met negatieve adviezen. De meeste zijn smoesjes: ‘Je kan het niet’, ‘het is te moeilijk voor jou’, ‘het is lastig te communiceren op de werkvloer’. Je moet een kans krijgen met een beroepsopleiding, met je stage, en proefperiode op het werk. Je moet zelf ontdekken wat je kan en wat je wil doen. Daarbij kan je ook grenzen stellen wanneer het wel goed gaat en wanneer het niet gaat lukken. Dat kunnen andere horende mensen niet voor je bepalen: dat is jouw leven en toekomst.

Jammer genoeg hebben de meeste werkgevers invloed op de kans en mogelijkheid voor stage of baan van dove of slechthorende sollicitanten. Dat maakt de sollicitaties lastig als je te maken hebt met meerdere horende kandidaten met dezelfde sollicitatie bij de werkgevers.