Overige dienstverlening

Na drie sollicitaties mocht ik op proef en vervolgens werd ik aangenomen bij een internetbedrijf in Alkmaar, Trefnet. Bij twee van die sollicitaties was mijn reïntegratiebegeleidster aanwezig; bij de tweede deed ik het alleen én het bedrijf stelde zelf voor om via laptops te communiceren.

Terug naar Trefnet. Ik werk daar met een kleine groep van 8 mensen, die me al vanaf het begin welkom heetten. Er was geen weerstand of twijfel en dat heeft me verrast, maar ook enorm geholpen. Communiceren gaat vooral via een chat en voor de wekelijkse vergadering heb ik een schrijftolk.

(Wij zijn op zoek naar nieuwe werknemers, dus als je in de regio Alkmaar woont en veel van computers afweet, aarzel dan niet en ga naar www.trefnet.nl!)

Tip: blijf vooral jezelf! Als de werkgever jou niks vindt, dan ben je hem/haar niet waard. Toch?

Na een half jaar stage te hebben gelopen voor mijn studie ICT Systeembeheerder bij bedrijf die websites bouwen, wilde mijn baas mij houden.

Na een tijdje over nagedacht te hebben, heb ik besloten om bij die bedrijf te werken en met mijn studie te stoppen. In die bedrijf werkt 12 medewerkers, ze zijn helemaal erg nieuwsgierig hoe om doof te zijn, en zijn momenteel bezig met oefenen van gebarentaal.

Voor mijn functie als software programmeur kan de communicatie gewoon via chat programma MSN, soms gewoon met gebarentaal. Ze hebben totaal geen probleem met mijn doofheid en kunnen goed omgaan met mij.

Dit jaar begin ik met studie die nodig is voor mijn functie als software programmeur, dan ga ik om met tientallen mede programmeurs.

Kortom, het gaat goed af met mij, vooral dat ik al een vaste baan heb met goed verdiensten op mijn 19 jarige leeftijd.

Ik ben zelf van geboorte af doof en het vinden van werk was voor mij ook niet zo makkelijk. Maar het is ook kwestie van een goede richting zoeken, goede werkgevers tegenkomen, goede babbel hebben en waarschijnlijk ook een flinke dosis mazzel.

Nadat mijn 4-jarige opleiding HLO Medisch Biologie medio 2000 succesvol werd afgesloten, ging ik een heel andere richting op: het IT. Het laboratoriumwerk bleek achteraf namelijk tegen te vallen en het “IT” was toentertijd ook het “toverwoord” wanneer je op zoek was naar een geweldige job. Ik maakte gewoon gebruik van de programmeer kennis die ik hobbymatig had opgedaan. Ik had me ingeschreven als “Jong Talent” bij IBM Nederland BV, ze waren op zoek naar mensen met minimaal een HBO niveau. De genoten opleiding maakte niet uit, zolang het maar op de exacte wetenschappen is gebaseerd (Wiskunde, Natuurkunde, etc). Binnen zo’n groot en zichzelf respecterend bedrijf is het relatief gezien niet zo moeilijk om als zijnde dove aan de bak te kunnen komen. Daarnaast was het ook tijdens de periode waarin van de vraag naar nieuwe IT specialisten explosief is gestegen (eind 2000 – begin 2001). Ik had dus eigenlijk ook een beetje mazzel: juiste plaats en juiste tijdstip. Ik had succes, ik kon per januari 2001 beginnen en ik had er uiteindelijk 4,5 jaar lang met plezier gewerkt en zeer veel ervaring opgedaan. In dezelfde team werkte overigens ook een oudere dove man, dus de manager en de collega’s hadden gelijk al ervaring met het werken met doven.

Begin 2005 begon IBM enigszins “verlies” te lijden (tussen haakjes, want er was geen sprake van een ernstig verlies, slechts een procentueel lagere omzet). IBM had ook de “lageloonlanden” ontdekt (India, Zuid Afrika, etc), waar tot wel 10x goedkopere arbeidskrachten te vinden waren en besloot om in Nederland ruim 200 arbeidsplaatsen te schrappen en naar de lageloonlanden te verplaatsen. En wie was onder andere de pineut? Juist, ikzelf. En waarom? Wel, ze zeiden het niet letterlijk, maar het kwam er wel op neer dat mijn doofheid niet in mijn voordeel sprak. Ze hadden namelijk een soort performance-calculator ontwikkeld om de prestaties van diverse werknemers te kunnen meten. Er waren 6 meetpunten en daar vielen de Communicatie en Management ook onder. Ondanks dat ik over veel Kennis en Snelheid beschikte (en daarop ook positief scoorde) viel ik door de mand doordat mijn Communicatie en Management scores onder de maat waren. Ik was daar zelf ook erg boos over geweest, maar achteraf gezien was ik toch wel blij om daar weg te gaan. Bij IBM was je echt geen individu, maar gewoon een nummer.

Mij werd dus medio april 2005 verteld dat ik per 1 september 2005 op de straat sta. Omdat ik een vast contract had, moest ik uitgekocht worden. Ik kreeg twee aanbiedingen, ik kon kiezen tussen een oversluiting van het arbeidscontract bij een andere werkgever (Yacht) plus een zak geld ter waarde van 3 maandsalarissen óf definitief op straat staan met een zak geld ter waarde van 7 maandsalarissen (kantonrechterregeling). Yacht was totaal niet aantrekkelijk en ik nam dus het risico om gewoon zelf naar een andere werkgever te zoeken. Ik kon op 1 september 2005 wel direct voor een periode van 3 maanden bij een “bevriend” bedrijf gaan klussen, om de werkloosheid te overbruggen, maar daarna was het echt over. Ik moest per 1 december 2005 dus écht een nieuwe baan hebben.

Aldus begon rond mei 2005 mijn zoektocht naar een nieuwe werkgever. Ik plaatste mijn CV op www.monsterboard.nl en de reacties waren overweldigend! Tussen mei en december 2005 werd ik meer dan 100 keer benaderd door de werkgevers. Ondanks dat ik expliciet in mijn CV onder de stukjes “Profielschets” en “Talen” had vermeld dat ik een “autitieve handicap” had, compleet met een uitleg hoe daarmee om te gaan. Achteraf bleek tijdens de kennismakingsgesprekken dat bijna geen enkele werkgever mijn CV van A tot Z had doorgenomen, met als gevolg dat sommige gesprekken stroef verliepen. Na dit 3 maal pijnlijk te hebben meegemaakt ging ik een stukken verder om mislukkingen te voorkomen. In mijn reactie op hun aanbod vermeld ik nogmaals expliciet doch subtiel dat ik een gehoorgebrek heb. De reacties liepen uiteen. Ongeveer 10% reageerde niet meer (ik heb nog de namen!), ongeveer 10% reageerde hierop dat ze communicatie toch wel belangrijk vonden ivm het werken met externe klanten (heel eerlijk, dit kan ik wel waarderen), ongeveer 30% reageerde hierop in de trant van dat ze al iemand anders hadden gevonden (ja, zal wel), ongeveer 40% willen het tóch gewoon proberen en de laatste 10% meldt gewoon dat dit totaal geen probleem hoeft te vormen.

Ik heb in totaal ongeveer 50 kennismakings- cq sollicitatiegesprekken gehad. Van bijna iedereen heb ik uiteindelijk gehoord dat ze zeer onder de indruk waren van mijn CV en van mijn kennis, maar dat mijn auditieve handicap nogal eens lastig kon zijn bij het werken met externe klanten. Je bent tenslotte het gezicht voor het bedrijf. Ik had overal nog specifiek om een interne functie geopperd en gevraagd. Echter in de toenmalige IT sector draaide het bijna alleen maar om detachering (mensen inhuren en laten werken bij externe klanten). Als de klap op de vuurpijl kreeg ik in december 2006 van drie verschillende werkgevers een aanbod voor een contract! Fantastisch, ze stonden gewoon in de rij! Eentje daarvan was gevestigd in Haarlem en dat was voor mij te ver. De overblijvende twee waren in Amsterdam gevestigd en ik liet ze allebei eerlijk weten dat ik nog een ander aanbod had liggen. Toen kwamen ze allebei met een betere aanbod (tot 20% beter! toen besefte ik eigenlijk pas hoe onderbetaald ik was bij IBM) en uiteindelijk koos ik voor diegene met de beste toekomstperspectieven (de ene was voor de ontwikkeltaal PHP die “goedkoop” is en de andere voor de ontwikkeltaal Java die “professioneel” is en dus betere toekomstperspectieven bood).

Op het moment werk ik nog steeds bij diezelfde werkgever. Sterker, ik heb sinds 1 januari 2007 van hun een vast contract aangeboden gekregen. Hier zit wel een verhaal aan vast: rond oktober 2006 was de vraag naar ervaren Java programmeurs explosief gestegen. Ik had toen dus mijn CV opnieuw bijgewerkt en geopend op Monsterboard. De aanbiedingen stroomden sneller binnen dan gedacht! Ironisch genoeg zaten daar ook twéé van IBM tussen, ik had ze met enorm veel plezier afgewezen met een zwaar wegend verhaal met betrekking tot hun arbeidscultuur. Ik heb wel een paar gesprekken met interessante werkgevers gehad (Achmea, Schiphol, etc) en liet dat subtiel doorschemeren aan mijn werkgever, want ik wist dat ze zeer tevreden waren over mijn prestaties en mij niet snel kwijt zouden willen raken. Toen nam de grote baas mij apart en hadden we onderhandeld over de contract en de salaris. Ik kreeg een vast contract aangeboden met een salarisverhoging en een flinke mobiliteitsvergoeding. Per saldo ging ik minstens 20% erop vooruit. Ik hoefde hier niet lang over na te denken.

De huidige werkomgeving is zeer prettig. We werken met computers en de communicatie met externe klanten verloopt gewoon per email. Voor persoonlijk contact met de klanten is een andere collega beschikbaar. Teamvergaderingen gebeuren 3x per week, waarvan 2x via MSN-groupchat. Dat is ook zeer prettig, ik heb gewoon zwart op wit waarover wordt gepraat. Ook hebben ze (de goedhorenden) de belangrijke “notulen” ook gelijk zwart op wit, wat in hun ogen ook een groot voordeel is, je kunt dan harder terugvallen op het gezegde. Ik werk in een dynamische team van afwisselende samenstelling. Veel collega’s zijn gedetacheerd, terwijl ik de enige ben met een vast contract.

Overigens heb ik gedurende mijn hele studie en loopbaan nog geen seconde van een tolk gebruik gemaakt.

Ik ben een 34-jarige man uit het Limburgse Ospel en ik ben zeer slechthorend- en slechtziend, eigenlijk hoor ik bij de groep der doofblinden, maar goed…

Ik werk voor 10 uur per week bij de gemeente Weert en voer hier facturen in op de financiële administratie. Dit uren-aantal is echter veel te weinig en ik heb in het verleden dan ook geprobeerd om dit wat op te krikken, dit gebeurde echter niet. Het was daarom beter om ergens anders voor meer uren te gaan zoeken en dit lukte bij een accountant. Hier werd ik echter om redenen die voor de hand liggen na twee jaar weer ontslagen. Ik werd nota bene via een mail ontslagen en niet via een gesprek!

Daar ik dit niets vond, ben ik maar weer naar werk gaan zoeken, samen met een begeleidster van de FAMA. Ondanks enkele positieve reacties (mede vanwege het feit dat ik nog studeer), is dit niet geresulteerd in een baan. Ik blijf de moed echter niet opgeven en doe via diverse vrijwilligersfuncties wat ik kan om mijzelf en mijn omgeving de ontplooien.

Ik vind het inderdaad nogal discriminerend als doven en slechthorenden meer hebben gestudeerd, maar dit toch aan validen moeten overlaten die minder met hun neus in de boeken hebben gezeten. Maar ja … de communicatie is op een bepaald niveau – mondeling gezien – nu eenmaal een belangrijk punt. De maatschappij is gewoon veel te gejaagd om rustig aandacht aan de communicatie met een dove of slechthorende te besteden.

Ik heb Mavo gedaan op instituut voor Doven (nu Viataal) te Sint Michielsgestel en na de Mavo wilde ik de opleiding toerisme volgen. Er werd gezegd, dat het niet mogelijk is voor de doven. Toen heb ik voor de KMBO administratie gekozen. KMBO heb ik op de horende school gevolgd. Daarna heb ik 3 jaar Praktijk Diploma Boekhouden gevolgd en niet afgemaakt. Tegenwoordig volg ik SPW-4 opleiding.

Ik werk momenteel al 15 jaar bij de belastingdienst op de administratie. In 2005 werd ik gevraagd om als activiteitenbegeleider te doen bij ouderen doven. Die baan heb ik gekregen en ik werk nu 1 dag per week vanuit Gelderhorst voor de dagrecreatie 55+ in Eindhoven en Zoetermeer. Binnenkort krijg ik meer urenuitbreiding om voor Dordrecht en Roermond te werken. Dit werk combineer ik met de belastingdienst.

Op de administratie is wel leuk om te doen, maar ik verlang meer naar de communicatie met gebarende collega’s en meer actieve dingen doen zoals lezing, uitstapje, eten regelen. Contacten met de deelnemers van de dagrecreatie is voor mij uitdagender werk, dan achter de pc werken. Dat is bij Gelderhorst op de goede plaats, waar ik me thuis voel.

Ook heb ik een mooie kans aangeboden gekregen en dat is een reis naar Madrid in juli 2007. Daar wordt Wereld Congres voor doven gehouden. Ik mag een reisleidster zijn voor deze reis.

In 1997 heb ik mijn VBO bij dovenschool Rudolf Mees Instituut in Rotterdam gehaald. Daarna volgde ik driejarige opleiding SPW op horende school in Rotterdam. Ik wilde toen eerst dat ik als hulpverlener voor doven wil werken. Tijdens deze opleiding volgen bleek dat dit heel anders is dan ik dacht. Toch deze diploma gehaald, ben ik daarna bij postorderbedrijf gewerkt. Eerst bij postkamer en daarna administratief en daarna boekhouding, waar ik ook toen BBL (1 dag per week school en 4 dagen per week werken) gevolgd had.

Na 3 jaren gewerkt bij postorderbedrijf heb ik genoeg van, vanwege slecht communicatie met horende collega’s en buitengesloten. Ik solliciteerde bij Tolkendienst VisiNet als financiele administratief medewerker. Ook weer met plezier aantal jaren gewerkt, helaas vanwege fuseren moest ik weggaan.

Na 8 maanden werkloos geweest zijn, begon ik sinds 2005 weer aan het werken. Als een activiteitenbegeleider bij verschillende dagrecreaties van de Gelderhorst, in Eindhoven, Rotterdam, Ede en binnenkort Dordrecht. Ik organiseer lezing, uitstapjes, informatief en nog veel meer voor dove / slechthorende ouderen. Ik werk in doordeweek op verschillende locaties en collega’s. Het is erg leuk en afwisselend werk. Met collega’s kan je heerlijk gebaren gebruiken, uiteraard ook bij de groepen. Bij de Gelderhorst voel je thuis, daar leeft echt als een dovencultuur!