Overige

Een ervaring van Heidi van Oosten-Kweens

Ik ben Heidi van Oosten-Kweens, doof geboren en 35 jaar. Ben net moeder geworden en heb een dochtertje van 4 maanden. Daar ben ik zeker trots op.

Nu ga ik een verhaaltje vertellen wat ik allemaal veel meegemaakt heb.
In 1993 kreeg ik eerste baan bij het gemeente Bakel, als administratief medewerkster/bode afd. interne zaken en het was heel leuk baan. Daar heb ik nooit problemen gehad met mijn horende collega’s en ik heb bijna nooit ziek gemeld. Ik was toen heel gelukkig en ik vond wel jammer dat het maar 20-urige baan was en ik was gedetacheerd via sociale werkvoorziening in Helmond. Tot zij een baan hadden voor mij in de sociale werkvoorziening voor 40 urige baan en ik dacht dat allemaal zou goed komen. Het ging helemaal mis en daar ging het niet goed met mijn gezondheid en ik heb problemen in mijn rug (door spanning en stress). Hierdoor meldde ik vaak ziek en ik werd bedreigd dat ik ontslag zou worden van sociale werkvoorziening, dat was echt afschuwelijk.

Mijn toenmalige man werkte toen in Woerden en toen hebben wij besloten dat wij in Woerden gingen wonen. Binnen 3 maanden gingen wij al verhuizen en het ging helemaal niet goed met mijn werk. Wij kozen voor mijn toenmalige man zijn werk toekomst. Toen wij in Woerden gingen wonen, na vier maanden later kreeg ik baan, waar ik werd gedetacheerd bij de kringloopwinkel Recshop. Daar was ik wel echt blij, maar ging niet goed tussen mijn chef en ik. Zij behandelde mij echt vuil en klein kind, alsof ik wel slaaf was van haar. Steeds ging het niet goed met mijn rug en ook vaak ziek Eigenlijk wilde ik minder werken, maar dat vond mijn toenmalige man niet goed. Om geld te kunnen verdienen :-S

Na 1 jaar later steeds up en down en op een dag hoorde ik dat ik overgeplaatst moest worden, dankzij cheffin en daar heeft zij helemaal geen respect voor mensen met handicapt!
Ik ben terechtgekomen in de afdeling montage lampen in de sociale werkvoorziening, terwijl ik dat helemaal niet heb gepland. Daar ben ik helemaal niet gelukkig en ik mocht niet veel praten en geen gebaren gebruiken. Alleen gewoon doorwerken; dat moest van die voorman.

Na 1 jaar later had ik een baan gevonden als huishoudelijk medewerkster bij Gelderhorst in Ede, na een paar maanden mocht ik studeren voor bejaardenhelpster. Het ging heel goed, maar helaas ging niet zo makkelijk tussen Ede en Driebruggen waar ik vroeger gewoond heb.
Heel vroeg op om 5 uur en moest om 7 uur in de Gelderhorst zijn en ben pas om half 6 thuis. Echt vermoeiend. Het ging goed met studie…

Na 8 maanden later ging het niet goed tussen mijn chef (die niet goed kan communiceren met doven en ook geen respect voor dove mensen die een kans zouden krijgen voor die baan). Ik probeerde om zelf te uitkomen en daar heb ik niet genoeg steun gehad van mijn toenmalige man en anderen. Ik stond helemaal alleen. Enige persoon wel, die is nu mijn goede vriendin geworden en Zij is getuige op mijn tweede huwelijk. Zij heeft Bejaarde helpende diploma wel gehaald. Maar helaas heb ik niet gehaald.

Toen werd ik weer terug overgeplaatst naar dezelfde afdeling montage. Na 1 jaar later weer naar kringloopwinkel en na 3 maanden heb ik zelf overplaatsen gevraagd en ik ging als huishoudelijk medewerkster werken in de sociale werkplaats en later bood chef een baan als administratief medewerkster aan mij en heb ik aangenomen. Wij hebben even plezier gehad. Na half jaar later ging mijn chef weg en ging het niet meer goed op het werk. Ik werd gewoon in de hoekje gezet en daar heb ik me ziek gemeld, hierdoor heb ik 2 jaar thuis gezeten.

Toen heb ik naar hulp gezocht. Het was nooit makkelijk en ik dacht gewoon te vaak negatief. Ik heb alles geleerd door therapeute en ook in de groep. Echt ben ik erg blij mee. Nu denk ik liever aan positief 🙂

Na 2 jaar later ging ik weer terug in de sociale werkplaats voor een paar maanden werken, dan werd ik overgeplaatst naar Amersfoort en ik ging via detachering werken en heb daar 10 maanden gewerkt. Dat ging het heel goed in het begin, tot aan het eind toen ik bezig was met mijn scheiding.

Ik ging weg uit Amersfoort en in Ede wonen. Ik wachtte steeds op werk via sociale werkplaats in Ede, daar kwam er nog steeds niet uit en tot ik mijn huidige man ontmoet en ik ging bij hem wonen in Haren bij Groningen. Er staat daar voor 5 jaar op de wachtlijst via sociale werkplaats in Hoogezand.

Sinds november 2007 wonen wij alweer in het westen en kreeg ik pas geleden dat ik een baan krijg via sociale werkvoorziening Promen in december en moest binnen 2 weken regelen, dat was echt onmogelijk, omdat ik net moeder geworden ben en Ik vond het wel heel jammer van die kans. Nu kan ik even afwachten todat ik hopelijk een baan nog krijg van Promen uit Gouda en daar zal ik gedetacheerd worden

Ik heb wel vier jaar thuis gezeten, dat is wel genoeg. Ik wil gewoon weer aan de slag gaan werken en per april gaat ons dochtertje naar de kinderdagverblijf, dat is goed voor haar, omdat zij horend is en zij kan ontmoeten met andere horenden en ook zich ontwikkelen…
Ik ben bezig met baan zoeken met Refrisk b.v. en daar ben ik echt tevreden over! Ik heb een paar weken stage gelopen in Duitsland met andere 10 doven…
Het was echt bijzonder ervaring en zal nooit vergeten!

2019-04-07T16:59:52+02:0028 januari 2009|Tags: |0 Reacties

Een ervaring van Tom Soetens

Mijn naam is Tom Soetens en ik kom uit Eindhoven. Ik werk als een brood- en banketbakker. Met alle plezier heb ik 11 jaar lang mogen werken bij de bakkerij in Veldhoven.

Maar vanwege weinig sociaal leven, zocht ik eigenlijk naar een andere opleiding terwijl ik het eigenlijk nog steeds leuk vind om als banketbakker te werken. Op mijn oude werk kreeg ik maar drie keer per jaar vrij op vrijdags en zaterdags! De rest moet ik (als het kan) doordeweeks opmaken, maar na elf jaar gewerkt te hebben hou ik totaal 50 snipperdagen over. Daarom wilde ik ergens gaan werken zodat ik voldoende vrije dagen kan krijgen in een jaar, zoals gewoonlijk.

En met horende collega’s kan ik gelukkig wel omgaan, ze zijn leuke mensen. Daar heb ik niet zo veel problemen mee. Af en toe ben ik ook wel een beetje buitengesloten, maar dat heb je als een dove overal.

Na een paar beroepskeuzetest, en ook ondertussen solliciteren met CV naar allerlei bakkerijen; op zoek ben naar een nieuwe baan. Via mijn vriendin hoorde ik dat de bakkerij in Vught op zoek is naar personeel, dus zonder twijfels heb ik meteen gesolliciteerd! Ik werd al snel uitgenodigd voor een gesprek en na het gesprek mocht ik een dagje werken of het daar me wel echt bevalt. Bij zo’n baas krijg ik ook meer sociaal leven, waarmee het me goed bevalt. Zo vertelt hij mij ook dat ik nog een dove collega heb, dus daar ben ik zeer benieuwd.
Volgende week begin ik, mijn eerste werkdag!

2019-04-07T16:59:39+02:0023 augustus 2008|Tags: |0 Reacties

Monique Rijnders bij Hagendorn

Zoals jullie weten dat ik hier al vorig jaar (zie 28 maart 2007) mijn verhaal heb geschreven.

Nu heb ik uiteindelijk een andere baan als een banketbakker. Ik werk veel nachtdienst, daar ben ik wel blij mee. In rond oktober krijg ik waarschijnlijk een contract als ik goed heb. Hiervoor heb ik 2 diploma’s van banketbakkerschool gehad daarom wilde ik weer als banketbakker werken en het is gelukt om te krijgen. Maar dankzij mijn zusje dat ze voor mij heeft geregeld want ze was aan stage lopen bij die banketbakker. Ze gaat ook later als een banketbakker werken want zij zit nog op school. Ze is hele lief zusje van me.

Nu op weg naar vast contract (hoop ik) dan hoef ik niet steeds andere baan zoeken. Ik ben opgelucht.

2019-04-07T18:04:22+02:002 augustus 2008|Tags: |0 Reacties

Ruud Edelman bij GroenGroep

Ik ben Ruud Edelman, 28 jaar en woon al sinds mijn geboorte in Bodegraven. Op mijn twintigste heb ik mijn Kaderfunctionaris openbaar groen diploma gehaald (4jr MBO opleiding, Groen College te Gouda) Direct daarna werkte ik als werkvoorbereider voor Sterrenborgh te Gouda (waar ik daarvoor eerst stage had gelopen) Ik zag echter geen toekomst voor mezelf binnen Sterrenborgh (laag salaris, weinig uitdagend werk). Toen heb ik een paar maanden voor een hoveniersbedrijf gewerkt. Dat was me echter goed bevallen waardoor ik definitief hovenier werd (ik doe het liefst aanleg).

Sinds 2006 runde ik samen met mijn oud chef een kunstgrasbedrijf (aanleg in heel Benelux met een uitschieter als o.a. Duitsland). Het is helaas niet gelopen zoals ik wou, en het bedrijf werd alweer verkocht. Maar ik heb wel veel ervan opgestoken toendertijd. Zo heb ik o.a. gemerkt dat me klanten niet gauw contact maakte met een doof iemand, simpelweg omdat ze denken dat ze niet met een doof iemand kan communiceren. Vaak knoop ik dan zelf een gesprek aan, en dan reageren ze meestal beetje verbaasd, dat ze me wel degelijk kon verstaan. En als het balletje nou eenmaal rolt, dan raakten we niet meer uitgepraat 🙂 En ze konden me ook altijd sms-en of mailen als ze nog wat wilden weten.

Ik lees ook van sommige mensen hele andere meningen over van alles. Vaak ben ik het niet daarmee eens. Het ligt meer aan de klanten, bedrijf zelf zou ik zeggen.

Wat tips voor mensen: laat een ontspannende houding zien bij sollicitatie gesprekken, ga niet speciaal daarop focussen, dan raak je alleen maar zenuwachtiger van. Ga gewoon ontspannend naar je gesprek toe, dat heeft voor mij altijd goed uitgepakt.

2019-04-07T16:57:46+02:006 april 2008|Tags: |0 Reacties

Een ervaring van Budi Loonen

Hoi ik ben Budi op dit moment van schrijven ben ik 25 jaar oud. Ik ben slechthorend aan mijn linkeroor (waarvan ik de hoge tonen niet hoor) en doof aan mijn rechter oor. Dit heb ik al vanaf mijn geboorte. Sinds een jaar geleden ben ik als jr. Art Director gaan werken op een reclamebureau onder de rook van de Brabants hoofdstad ‘s-Hertogenbosch.

Vanaf 1999 ben ik na mijn geslaagde Havo studie een versnelde MBO opleiding gaan doen in Eindhoven als grafisch vormgever. Ik kreeg al snel door dat ik meer ben van het concept bedenken, het grotere idee erachter, dan het technische uitvoerende aspect. De zaak was al snel beklonken toen ik na de MBO opleiding een HBO opleiding ging doen op de Kunstacademie in Rotterdam. Bij een kunstacademie moet je niet snel denken aan het ‘vage’ gedoe. Juist in Rotterdam is de opleiding commerciëler ingesteld. De HBO opleiding was zwaar, maar deze heb ik met succes afgerond. Ik was geslaagd in Advertising met als richting Art Direction.

Gelijk was er de vraag wat ik nu ging doen na de zomervakantie. Na een aantal omzwervingen als freelance creatief kwam ik terecht bij een reclamebureau (waarvan ik de naam niet zal noemen) in Rosmalen. Het was niet een bureau waar de meeste oud studenten naar toe gingen zoals: TBWA of BBDO waar ruim 200 man werkt maar een klein bureau van 10 man. Dat had ik bewust gekozen omdat ik zelf een brede basis op wil gaan bouwen voordat ik in de top van de reclame wil gaan werken. Nu kon ik in verband met mijn slechthorendheid kijken of er nog dingen waren waar ik nu tegen aan zou lopen. En niet te vergeten om ervaring op te doen. Aan het bureau zelf zal het niet liggen. Als je Essent en Farm Frites in je portfolio hebt zitten kan je juist goed voor de dag komen.

Bij de sollicitatie was al duidelijk dat ze mij heel snel wilde hebben, mijn portfolio was goed. Toch had ik in mijn gesprek duidelijk aangegeven dat ik slechthorend was. We hebben hierover gediscussieerd hoe we dit eventueel zouden kunnen oplossen. Mijn grootste fout die ik toen gemaakt heb is dat ik er van uitging dat ik net zo goed hoorde als elk ander. Dat bleek dus zo niet te zijn. Dat werd algauw duidelijk na een aantal maanden toen ik voor grotere opdrachten meer bezig was met luisteren dan met mee discussiëren. Misschien een naïeve gedachte geweest dat het misschien gebrek aan ervaring was. Qua ontwerp en conceptuele opdrachten die ik zelf moest doen ging perfect. Ook het een op een reviewen met de account en/of creative director ging perfect. Het enige waar het aan schortte was het overleg in een groep van meer dan 2 personen. Na een half jaar kreeg ik een tussentijds gesprek en de bovenstaande problemen werden besproken. Gelukkig kreeg ik wel te horen dat het niet aan mijn werkhouding lag en dat mijn talenten nog steeds buiten kijf staan. Het was niet zo’n groot issue, de conclusie uit dat gesprek was dat ik meer rond moest kijken wat er allemaal in het vak speelt en dat ik me meer moest focussen op het ontwerp en concept denken.

De tweede helft van het jaar heb ik daar juist heel veel op zitten letten. Persoonlijk vond ik zelf dat het met stukken vooruit ging. Zelfs sommige begonnen rekening te houden met mijn slechthorendheid: ‘sta ik nu aan de goede kant?’ Toch bleef het grote mankement: in een groep brainstormen. Ik probeerde zoveel mogelijk te luisteren en dingen op te schrijven. Maar het bleek toch dat ik toch nog veel dingen mis. ‘Als je het niet weet, moet je het vragen.’ zeiden ze dan. Maar hoe kan ik het vragen als ik het niet gehoord heb of iets gehoord heb wat iets anders was. Ook begon ik te merken dat de ‘betere’ opdrachten door freelance art directors werd gedaan. Dan probeer je nog zoveel uit de naad te werken maar er werd niks toegegeven. Je kan het misschien al voelen aankomen dat mijn contract voor het tweede jaar niet meer verlengd werd. Balen natuurlijk, zeker toen ik op dat moment het absoluut niet verwacht had. 1 maand voor mijn contract beëindiging moest ik plots ander werk gaan zoeken. Alleen er was iets vreemds aan de hand bij de contract bespreking. Mondeling werd duidelijk dat het een deel aan mijn slechthorendheid was maar dat voerde niet de boventoon. Ik moest meer aan mijn concept doen en bij gebrek aan ervaring kon ik het niet bijbenen. Toch was ’t ‘communicatie probleem’ voor mij wel een groot issue omdat ik het onderwerp in het gesprek wilde gooien. Dat werd botweg afgedaan van: ‘maar dan moeten we alles schriftelijk gaan doen. Want we kunnen niet altijd met jou rekening houden. Schriftelijk is geen optie.’ Daar zakte mijn broek spontaan vanaf. Het werd helemaal mooi toen in de officiële schriftelijke verklaring, niets over communicatie problemen werd gerept.

Het had zeker een paar weken geduurd voordat ik de ‘klap’ boven was. Maar ben weer helemaal vanaf nul begonnen en ben naast verschillende sollicitatiebrieven/mailtjes schrijven ook bezig om te kijken hoe ik ondersteuning kan krijgen op de werkplek. Via de maatschappelijk werkster van het audiologisch centrum kwam ik bij diverse instanties terecht. Heb me momenteel aangemeld bij de FAMA en ben van plan om me ook bij de BDDS aan te melden. Naast die instanties heb ik ook nog beroep gedaan op het SHJO, slechthorende organisatie voor slechthorende jongeren, of zij niet iets voor mij konden betekenen. Zelfs om er helemaal uit te zijn wat er precies met mijn slechthorendheid aan de hand is heb ik ook een KNO arts ingeschakeld om precies nog alles na te gaan wat er precies met mijn oor mankeert. We zijn nu een paar werken verder dankzij diverse jobsites en uitzendbureau’s voor creatieven heb ik weer een aantal adressen waar ik terecht kan.

1 ding is zeker, ik ben slechthorend en dat kan je nu eenmaal niet ontkennen. Je kan het beter accepteren dat je het hebt. Het was een harde maar toch een leerzame les.

2019-04-07T16:57:52+02:0030 november 2007|Tags: |0 Reacties

Judith Vogels bij AH to go

Ik ben judith vogels en bijna 20. Laatst had ik mijn verhaal erop gezet maar nu wil ik wat wijzigingen maken. Ik werk nu bij een AH to go en het bevalt me heel goed. Tijdens de sollicitatie kon ik zeggen dat ik slechthorend was, dat was geen probleem. De manager had al gemerkt tijdens het gesprek dat ik het goed kon volgen. Daarnaast wilde hij me achter de kassa zetten, terwijl ik er tot nu toe bang voor was met mijn gehoor.

Ik heb het gedaan en het valt reuze mee. Als ik iets niet versta vraag ik aan de mensen of ze het willen herhalen. Ik ben superblij dat ik een baan heb waar ik open kan zijn over mijn gehoor en merk dat mijn gehoor niet zoveel beperkingen met zich mee hoeft te brengen. Niet alle werkgevers zijn negatief tegenover slechthorenden.

Dus mijn advies: als je denkt dat het niet kan, probeer het toch, je weet maar nooit.

2019-04-07T16:57:58+02:0011 september 2007|Tags: |0 Reacties

Een ervaring van Judith Vogels

Hoi ik ben Judith Vogels en bijna 20. Ik studeer voor leraar nederlands gebarentaal en ga naar het 3de jaar. Op het moment heb ik geen baan, maar ik ben aan het solliciteren.

Vroeger als ik solliciteerde vermelde ik op de brief dat ik slechthorend ben. Als gevolg dat ik niet werd aangenomen. Dus nu vermeld ik niet meer dat ik slechthorend ben, maar ondervind ik nadelen tijdens het werk. Niemand houdt dan rekening met mij en ik ben bang om ontslagen te worden als ik zeg dat ik slechthorend ben.

Ik heb de afgelopen 4 jaar bij een thuiszorg organisatie gewerkt in de vakantie en dat beviel me goed. Met de bejaarde cliënten kon ik gezellig praten over hoorapparaten, slechthorend zijn en ze houden ook rekening met mij. Maar nu wil ik wat anders dan poetsen.

Niettemin ben ik bang voor afwijzing vanwege mijn slechthorend heid. Ik zal het niet tijdens mijn sollicitatie vermelden dat ik slechthorend ben, maar dat ik wat slechter hoor en duidelijk tegen mij gepraat moet worden.
Ik vind het wel jammer dat ik niet voluit kan zeggen dat ik slechthorend ben, want dat ben ik en ik ben trots op mijn slechthorendheid, maar dat moet ik verbergen omdat de werkgevers niet weten wat ze ermee aan moeten.

ik hoop dat in de toekomst wij er wel voor uit kunnen komen en dat de werkgevers beter zullen aanpassen, net zoals wij dat altijd doen.

2019-04-07T16:57:59+02:0027 augustus 2007|Tags: |0 Reacties

Een ervaring van Slechthorende vrouw

Bijna mijn hele leven ben ik slechthorend. Daar heb ik nooit veel problemen van gemaakt. Ik kon altijd nog mee op school (nooit speciaal onderwijs gehad) na de Mavo ben ik de opleiding Toerisme gaan volgen. Op zich niet echt een makkelijke keus voor iemand die slechthorend is. Maar zoals ik al zei, ik heb er nooit verder bij stil gestaan. Ik heb twee front office stages van 5 maanden gelopen. 1 keer op een VVV en een keer op de receptie van een bungalow park. Dit heb ik net een paar maand achter de rug. Ik ben tijdens mijn stage’s heel open geweest over mijn slechthorendheid. Alles ging ook goed zelfs het opnemen van de telefoon.

Van de week had ik een afspraak in het ziekenhuis en het bleek dat mijn “goede” oor van 90% naar 30% is gezakt. Daar ben ik heel erg van geschrokken. De dokters weten niet hoe het kan dat ik slechthorend ben. En ze weten ook niet of ik ooit helemaal doof zal worden.

Nu zit ik met een vraag. Komend schooljaar ga ik beginnen met de studie commerciële economie. Nu vraag ik me af of iemand ervaring heeft in die branche. En vooral is het heel moeilijk om werk te krijgen als je praktisch niks meer hoort? Het beangstigt mij om nog vier jaar te studeren als niemand mij later werk kan geven…

2019-04-07T17:00:23+02:0022 augustus 2007|Tags: |0 Reacties

Een ervaring van Jan Boogert

Jarenlang vervult mailer dezer diverse rollen in het vrijwilligers wezen, bijvoorbeeld in een landelijk tehuis voor sh/dove- bejaarde – medemensen , in de rol van koffie schenker /chauffeur, bij mijn vakbond in diverse rollen van notulist tot kaderlid, in mijn kerkelijke gemeente in de rol van koster, bij diverse instanties in de rol van collectant, in een grote landelijke organisatie met een rood kruis, in de rol van hulpverlener, nooit gemerkt dat mijn aanwezigheid teveel was, tuurlijk zijn er bruggen waar je overheen moet, portofoons zijn aan mij niet besteed, word geregeld, notuleren met naambordjes en opletten en desnoods herhalen, voor veel mensen in een groot landelijk tehuis voor sh/dove medemensen is het een “feestje van herkenning”, kortom na mijn werk een zinvolle besteding, je wordt er mentaal weerbaarder door en je haalt er energie uit door de reactie van de medemens, natuurlijk mag je dit verhaal voor waar aan nemen, en het is indien nodig na te gaan, kortom kom op laat je niet eeen oor aan… maar zet hem op.

Sorry kon niet alle werkzaamheden vermelden is ook niet nodig, werk zelf in een produktie bedrijf al vele lange jaren en ben in het bezit van twee zware achter het oor app.

Kortom lezer(es) laat je niet in een hoekje zetten maar kom er uit, voor je eigen gezondheid!

2019-04-07T16:58:15+02:0021 mei 2007|Tags: |0 Reacties

Renee bij S.K.S.G. Doremi, Martini Ziekenhuis

In November 1999 heb ik 1 week bij een kinderopvang in Groningen stage gelopen. Dat ging heel goed, want ik communiceerde met mijn horende collega’s via pen en papier. Met horende kinderen communiceerde via makkelijke gebaren die kinderen konden begrijpen.

Ik heb deze stage met veel plezier gedaan en een voldoende voor gehaald.

In Maart 2000 heb ik 1 week bij een grootkeuken van een ziekenhuis in Groningen stage gelopen. Dat ging heel goed, want ik communiceerde met mijn horende collega’s via pen en papier. Soms met beetje gebaren.

Ik heb deze stage met veel plezier gedaan, want ik heb veel lol gehad met mijn collegas Ík heb deze stage met een voldoende afgerond.

2019-04-07T16:58:17+02:009 mei 2007|Tags: |0 Reacties
Ga naar de bovenkant