Mijn naam is Line van Roekel en ik ben slechthorende. Ik ben pas getrouwd met mijn horende man, met wie ik in Arnhem woon.

Bij mijn oude werk heb ik 9 jaar gewerkt; bij de Gelderhorst (Bejaardenhuis voor de ouderen doven in Ede). Daar vond ik mijn werk niet meer zo leuk, omdat ik niet zo gelukkig was met het huishouding werk daar.

Een heel jaar heb ik mijn best gedaan om te zoeken naar nieuw werk. Het is nogal moeilijk. Daarom ben ik in maart 2007 met het MEGA Project naar een stageplek in Duitsland gegaan om 2 maanden ervaring op te doen en te leren welke baan goed bij mij past. Ook deze ervaring heeft mij geleerd hoe ik op een betere manier met mensen kan omgaan. Het was een geweldig ervaring en het waren super maanden.

Toen ik weer terugkwam, ging ik hard op zoek naar werk waarvan ik van de Project MEGA-ervaring heb geleerd. Helaas is er weinig werk dat ik leuk zou vinden. Er is een functie van een linnenkamer waar je kleren kan sorteren en wegbrengen naar oude mensen. Ook al het wassen en strijken van alle kleren die mee te maken met was. Dat vind ik heel leuk werk wat wel goed bij mij past maar helaas zie ik niet veel van dat werk hier in Nederland. Omdat zo veel van dit werk vaak voor een groot bedrijf is, dat is nog zwaarder werk voor mij. Eigenlijk ben ik juist op zoek naar lichter werk vanwege mijn rugklachten.

Toen heb ik nagedacht waarom zal ik geen andere functie nemen? Met de hulp van mijn jobcoach kwam ik terecht bij een bedrijf van UVW kantoor Arnhem waar er horeca is. Daar loop ik momenteel tijdelijk als stagiaire, daarna kijk ik wel of ik daar verder wil werken als vaste baan.

Daar is heel leuk werk. Mijn werk functie is zoal: boterhammen klaarmaken die mensen kunnen zelf pakken, wat ze willen en ook frituur ik en snij ik vers fruit. Al de lunch pakketten voorbereiden voor als mensen gaan lunchen. Het is leuk werk.

Ik werk samen met een vrouwelijke collega. Tijdens het werk zijn we met z’n tweeën. We kunnen heel goed overweg met elkaar. Ik ben zo blij dat ik weer terug in horende wereld in mag werken. Dat is voor mij lang geleden en ik moet er weer aan wennen. Omdat ik al 9 jaar bij dove heb gewerkt waar de meeste dove collega’s ook werken. Daar maakte ik gebruik van een gebarentaal.

Maar deze werk bij Albron vind ik te gek om te doen. Ik heb er helemaal geen spijt van om mijn oude werk te verlaten. Het is geweldig om te voelen dat ik grote stap heb genomen om een andere richting te kiezen. Daar gebruik ik nu geen gebarentaal meer en dat mis ik soms wel, zoals bijvoorbeeld in de pauze bij de Gelderhorst gezellig samen met dove collega’s kletsen met gebarentaal, maar nu moet ik praten en liplezen. Het is wel even wennen. Verder heb ik geen probleem om met horende collega’s om te gaan.

Momenteel ben ik heel tevreden met wat ik doe, wat ik zoek en wat ik wil, daar richt ik me op. Dat is voor mij belangrijkste dat ik me goed voel op mijn werk en dat ik ook helemaal erbij hoor. Ook dat ik gelukkig mag zijn op mijn werk. Wie weet krijg ik een vaste baan. Dat is spannend.