Ik ben Heidi van Oosten-Kweens, doof geboren en 35 jaar. Ben net moeder geworden en heb een dochtertje van 4 maanden. Daar ben ik zeker trots op.

Nu ga ik een verhaaltje vertellen wat ik allemaal veel meegemaakt heb.
In 1993 kreeg ik eerste baan bij het gemeente Bakel, als administratief medewerkster/bode afd. interne zaken en het was heel leuk baan. Daar heb ik nooit problemen gehad met mijn horende collega’s en ik heb bijna nooit ziek gemeld. Ik was toen heel gelukkig en ik vond wel jammer dat het maar 20-urige baan was en ik was gedetacheerd via sociale werkvoorziening in Helmond. Tot zij een baan hadden voor mij in de sociale werkvoorziening voor 40 urige baan en ik dacht dat allemaal zou goed komen. Het ging helemaal mis en daar ging het niet goed met mijn gezondheid en ik heb problemen in mijn rug (door spanning en stress). Hierdoor meldde ik vaak ziek en ik werd bedreigd dat ik ontslag zou worden van sociale werkvoorziening, dat was echt afschuwelijk.

Mijn toenmalige man werkte toen in Woerden en toen hebben wij besloten dat wij in Woerden gingen wonen. Binnen 3 maanden gingen wij al verhuizen en het ging helemaal niet goed met mijn werk. Wij kozen voor mijn toenmalige man zijn werk toekomst. Toen wij in Woerden gingen wonen, na vier maanden later kreeg ik baan, waar ik werd gedetacheerd bij de kringloopwinkel Recshop. Daar was ik wel echt blij, maar ging niet goed tussen mijn chef en ik. Zij behandelde mij echt vuil en klein kind, alsof ik wel slaaf was van haar. Steeds ging het niet goed met mijn rug en ook vaak ziek Eigenlijk wilde ik minder werken, maar dat vond mijn toenmalige man niet goed. Om geld te kunnen verdienen :-S

Na 1 jaar later steeds up en down en op een dag hoorde ik dat ik overgeplaatst moest worden, dankzij cheffin en daar heeft zij helemaal geen respect voor mensen met handicapt!
Ik ben terechtgekomen in de afdeling montage lampen in de sociale werkvoorziening, terwijl ik dat helemaal niet heb gepland. Daar ben ik helemaal niet gelukkig en ik mocht niet veel praten en geen gebaren gebruiken. Alleen gewoon doorwerken; dat moest van die voorman.

Na 1 jaar later had ik een baan gevonden als huishoudelijk medewerkster bij Gelderhorst in Ede, na een paar maanden mocht ik studeren voor bejaardenhelpster. Het ging heel goed, maar helaas ging niet zo makkelijk tussen Ede en Driebruggen waar ik vroeger gewoond heb.
Heel vroeg op om 5 uur en moest om 7 uur in de Gelderhorst zijn en ben pas om half 6 thuis. Echt vermoeiend. Het ging goed met studie…

Na 8 maanden later ging het niet goed tussen mijn chef (die niet goed kan communiceren met doven en ook geen respect voor dove mensen die een kans zouden krijgen voor die baan). Ik probeerde om zelf te uitkomen en daar heb ik niet genoeg steun gehad van mijn toenmalige man en anderen. Ik stond helemaal alleen. Enige persoon wel, die is nu mijn goede vriendin geworden en Zij is getuige op mijn tweede huwelijk. Zij heeft Bejaarde helpende diploma wel gehaald. Maar helaas heb ik niet gehaald.

Toen werd ik weer terug overgeplaatst naar dezelfde afdeling montage. Na 1 jaar later weer naar kringloopwinkel en na 3 maanden heb ik zelf overplaatsen gevraagd en ik ging als huishoudelijk medewerkster werken in de sociale werkplaats en later bood chef een baan als administratief medewerkster aan mij en heb ik aangenomen. Wij hebben even plezier gehad. Na half jaar later ging mijn chef weg en ging het niet meer goed op het werk. Ik werd gewoon in de hoekje gezet en daar heb ik me ziek gemeld, hierdoor heb ik 2 jaar thuis gezeten.

Toen heb ik naar hulp gezocht. Het was nooit makkelijk en ik dacht gewoon te vaak negatief. Ik heb alles geleerd door therapeute en ook in de groep. Echt ben ik erg blij mee. Nu denk ik liever aan positief 🙂

Na 2 jaar later ging ik weer terug in de sociale werkplaats voor een paar maanden werken, dan werd ik overgeplaatst naar Amersfoort en ik ging via detachering werken en heb daar 10 maanden gewerkt. Dat ging het heel goed in het begin, tot aan het eind toen ik bezig was met mijn scheiding.

Ik ging weg uit Amersfoort en in Ede wonen. Ik wachtte steeds op werk via sociale werkplaats in Ede, daar kwam er nog steeds niet uit en tot ik mijn huidige man ontmoet en ik ging bij hem wonen in Haren bij Groningen. Er staat daar voor 5 jaar op de wachtlijst via sociale werkplaats in Hoogezand.

Sinds november 2007 wonen wij alweer in het westen en kreeg ik pas geleden dat ik een baan krijg via sociale werkvoorziening Promen in december en moest binnen 2 weken regelen, dat was echt onmogelijk, omdat ik net moeder geworden ben en Ik vond het wel heel jammer van die kans. Nu kan ik even afwachten todat ik hopelijk een baan nog krijg van Promen uit Gouda en daar zal ik gedetacheerd worden

Ik heb wel vier jaar thuis gezeten, dat is wel genoeg. Ik wil gewoon weer aan de slag gaan werken en per april gaat ons dochtertje naar de kinderdagverblijf, dat is goed voor haar, omdat zij horend is en zij kan ontmoeten met andere horenden en ook zich ontwikkelen…
Ik ben bezig met baan zoeken met Refrisk b.v. en daar ben ik echt tevreden over! Ik heb een paar weken stage gelopen in Duitsland met andere 10 doven…
Het was echt bijzonder ervaring en zal nooit vergeten!