Ik ben ernstig slechthorend aan beide oren. De slechthorendheid begon al op jeugdige leeftijd als gevolg van meningitis, maar is pakweg de laatste 7 jaar onder invloed van otosclerose tot een onaanvaardbaar niveau toegenomen. Daarvoor kon ik mij met behulp van hoortoestellen redelijk tot goed redden. Nu draag ik twee hoortoestellen van de zwaarste categorie, aangevuld met FM-soloapparatuur ter verbetering van het spraakverstaan in rumoerige situaties, maar dat gaat helaas met vallen en weer opstaan.

Ik ben door zogenaamd minder functioneren in 2010 mijn baan kwijtgeraakt en in de WW beland. Mijn ex-werkgever en directe collega’s waren uiteraard op de hoogte van mijn gehoorproblemen en er waren in eerste instantie aanpassingen in mijn werksituatie aangebracht. Maar onder sterke invloed van een manager die helemaal gericht is op marketing, imago, ‘verpakking’ en de daarbijbehorende bijeenkomsten, conferenties, besprekingen en weet ik wat al voor sessies nog meer, erkende ex-werkgever uiteindelijk in onvoldoende mate dat mijn mindere functioneren vooral met mijn gehoorverlies te maken had. Zo ben ik zelf dus onderzoeker. Als ik vragenlijsten bouw, analyses draai of rapportages schrijf heb ik mijn gehoor niet nodig, maar de onderzoeksfunctie is door mijn ex-werkgever omgevormd tot een soort consultancyfunctie, waarvan verwacht wordt dat je je in allerlei bijeenkomsten begeeft, presentaties verzorgt en meer in gesprek gaat met de klanten. Dat is voor mij funest, omdat ik door rumoer, door-elkaar-heen-praten en storende achtergrondgeluiden volledig in paniek raak. Mijn ex-werkgever was niet van dit argument te overtuigen en heeft de bedrijfsarts op een slinkse manier bewerkt dat ik bezig was met outplacement (terwijl ik op dat moment nog geen enkele overeenstemming had bereikt over de voorwaarden waaronder ik zou moeten vertrekken!), zodat ik van de bedrijfsarts ook geen enkele steun ontving. Nu zit ik sinds april vorig jaar in een outplacementtraject, voor ex-werkgever een methode om op een ‘nette’ manier van mij af te komen. Dat outplacementtraject heeft tot nu toe helaas nog geen enkel resultaat opgeleverd.

De arbeidsmarktsituatie is zeker voor slechthorenden (maar ook voor 50+ zonder auditieve beperking!) momenteel (medio 2011) zeer slecht. Dit heeft te maken met het feit dat voor de meeste functies op mijn niveau (academisch – HBO) een groot beroep wordt gedaan op auditieve vermogens. Ik word bovendien met mijn non-profitachtergrond geconfronteerd met het fenomeen ‘verkeerde opleidingen en ervaring in het verkeerde werkgebied’ en wellicht speelt mijn leeftijd ook mee, al zullen werkgevers dat nooit toegeven omdat ze zich dan aan leeftijdsdiscriminatie schuldig maken. En dan hebben we het nog niet eens over mijn slechte gehoor, dat probleem komt er nog eens bovenop! Op de arbeidsmarkt wordt momenteel voor werk op mijn niveau vooral gevraagd naar techneuten, managers en commerciële types met een vlotte babbel, dan heb ik als 50+ ernstig slechthorende alleen maar het nakijken.

En zo modderen we voort, op dit moment heb ik ondanks al mijn inspanningen om met behulp van het outplacementbureau weer aan de slag te komen, het licht aan het einde van de Gotthardtunnel helaas nog niet gezien…