blog-claire

Mijn loopbaanontwikkeling: Geef nooit op en blijf doorzetten!

Namens Kentalis Werkpad heb ik een artikel over mijn loopbaanontwikkeling geschreven:
Geef nooit op, Blijf doorzetten en vooral: Volg jouw hart en passie en geloof in jezelf!!!

Een loopbaan starten als laborant en uiteindelijk met veel plezier werken als begeleider van doofblinden bij Kentalis BVDB (Begeleidersvoorziening Doofblinden). En dat combineren met werkopdrachten als ZZP-er. Hoe dan? Claire Harrison weet het en deed het, want zij bewandelde een mooi pad richting werk dat het best bij haar past.

AL JONG DOOF
Claire werd door een hersenvliesontsteking al op 2,5-jarige leeftijd doof. Zij communiceert met ondersteunde gebaren en gesproken taal. Sinds 2012 draagt zij een cochleair implantaat (CI). Daarmee hoort zij wel omgevingsgeluiden, stemmen en muziekritme, maar verstaat er geen spraak mee.

HARD WERKEN IN EEN HORENDE OMGEVING
Na de middelbare school volgde Claire een (V)MBO Laboratorium opleiding. Een pittige opleiding, maar na afloop wel met twee diploma’s op zak. Claire: ‘’Via een oud-klasgenoot vond ik mijn eerste baan bij het Artsenlaboratorium in Amsterdam. Wat was ik daar trots op! Het was wel extra hard werken voor mij, in een horende omgeving. Eerst werkte ik 32 uur per week, maar dat was teveel voor mij. Gelukkig kon ik terug naar 28 uur per week en dat was goed haalbaar. Ik had geen vast contract en door verschillende omstandigheden – ik verhuisde en bedrijven die ik leuk vond hadden een te smalle beurs – kreeg ik dat ook niet zo makkelijk bij andere werkgevers. De zoektocht naar een passende baan ging van start.’’

ZOEKTOCHT VIA VRIJWILLIGERSWERK
‘’Na de geboorte van mijn zoontje ging ik met frisse moed op zoek naar wat ik wilde doen en verkende diverse mogelijkheden: solliciteren naar een baan op het laboratorium, omscholing met een opleiding of cursus, of vrijwilligerswerk doen om meer ervaringen op te doen. Toen ben ik de dovenwereld verder gaan verkennen bij belangenorganisaties en Kentalis. Bij ‘Dovenschap’ kon ik vrijwilligerswerk doen tijdens ledenvergaderingen. Zo kwam ik in contact met een projectleidster van Grow2work, via wie ik nieuwe werkervaringen kon opdoen. Dat heeft mij enorm geholpen bij het ontdekken van mijn talenten en het leren presenteren voor een groep mensen. Ik volgde regelmatig de bijeenkomsten en bijhorende cursussen.’’

SAMENWERKING MET KENTALIS WERKPAD
‘’Voor een werkopdracht van Grow2work ging ik samenwerken met Kentalis Werkpad: presentaties verzorgen aan groepen dove werkzoekers. Bij Kentalis Werkpad kreeg ik diverse kansen om me verder te ontwikkelen. Samen met een jobcoach zochten we uit wat we voor dove werkzoekenden en jongeren en voor elkaar konden betekenen. Die samenwerking beviel ons beiden zo goed, dat ik ruim acht jaar gebleven ben. Deels was ik vrijwillig ambassadeur om meer ervaringen op te doen. In een latere periode kon ik als ZZP’er bij Kentalis Werkpad werken; ik had verschillende taken en kon zo prima mijn centjes verdienen.’’

ZZP’ER
Halverwege mijn werkperiode bij Kentalis Werkpad besloot ik om ZZP’er te worden. Want als ZZP’er ben je inzetbaar bij meerdere organisaties, die ik vervolgens goed kan informeren over wat erbij komt kijken als ze een dove of slechthorende medewerker in dienst willen nemen. Ik richtte toen mijn eigen bedrijf ‘Klinktprima’ op. De website hiervan is bedoeld om werkgevers te informeren over dove medewerkers en over doofheid in het algemeen. Ook geef deze informatie over hoe je kan samenwerken en communiceren met doven/slechthorenden en over de inzet van professionele hulp zoals Kentalis Werkpad biedt. Verder ondersteunt Klinktprima dove werkzoekenden met ervaringsverhalen en geeft het nuttige informatie over solliciteren, werkmogelijkheden en het herwinnen van zelfvertrouwen. In 2017 schreef ik me in bij de Kamer van Koophandel: een speciaal moment, want dat viel samen met het 10-jarig jubileum van mijn website klinktprima. Voorbeelden van opdrachten die ik met veel plezier en in samenwerking met en ondersteuning van Kentalis Werkpad heb uitgevoerd: begeleiden van dove klanten/jongeren, het schrijven van ervaringsverhalen, het presenteren aan professionals en trainingen geven aan de dove jongeren voor het solliciteren en werkervaringen delen.’’

CORONA GOOIT ROET IN HET ETEN
Tijdens corona was het als ZZP’er lastig om mijn werkopdrachten uit te voeren vanwege de strenge regels. Daarom ging ik op zoek naar een parttime baan en combineerde die met ZZP-werkopdrachten. Richting eind coronaperiode kon dat weer. Via een oud-collega kreeg ik een vacature voor Begeleider doofblind bij Kentalis onder ogen. Ik heb meteen gesolliciteerd en een gesprek gehad. Ik mocht kennismaken met een doofblinde vrouw en kijken hoe het ging verlopen met vierhandgebaren-communicatie en in omgang met elkaar. Ik ben aangenomen en sinds 1 april 2022 werk ik voor Kentalis BVDB.’’

IDEALE COMBINATIE
‘’Het is nu ruim twee jaar later en echt: de tijd is voorbij gevlogen! Met veel plezier en leerzame momenten werk ik met vijf doofblinde cliënten in Noord-Brabant (regio Den Bosch) en Noord-Limburg. Het is een zeer dankbaar werk en een uitdagende baan, waarbij ik ontzettend veel leer van mijn cliënten. Ook kom ik voor het begeleiden van mijn cliënten op mooie plekken en gezellige steden of dorpjes. Ik onderneem verschillende activiteiten met hen, denk aan wandelen, DUO-fietsen, musea bezoeken, winkelen, boodschappen doen, zwemmen, taartjes bakken, administratieve ondersteuning en ondertussen natuurlijk gezellig kletsen. Ook volg ik jaarlijks een cursusdag en heb ik online intervisiebijeenkomsten met mijn collega’s. Naast dit werk voer ik ook nog steeds ZZP-werkopdrachten uit. Zo werk ik al een paar jaar als redacteur voor het dovenblad Woord & Gebaar. Ik houd interviews en schrijf artikelen over dove mensen en hun achtergrond, zoals Cas Wolters van Heel Holland bakt en Robin Frings, een dove acteur over zijn eerste bijrol in een film ‘Buenas Chicas’.

BLIK OP DE TOEKOMST
Ook heb ik nog meer ambities. Zo wil ik in de nabije toekomst presentaties en trainingen voor professionelen, dove mensen en jongeren oppakken. Dat valt goed te combineren met mijn parttime baan als Begeleider doofblind. Hiervoor werk ik op afroepbasis nog steeds samen met Kentalis Werkpad. Ik ben zo blij met de kansen die de collega’s van Kentalis Werkpad mij hebben gegeven!’’

TERUGKIJKEN
‘’Als ik terugkijk naar afgelopen jaren, heb ik een weliswaar lange, maar ook mooie loopbaanontwikkeling doorgemaakt. Daarin heb ik heel veel geleerd en mezelf continu kunnen ontwikkelen. Het was een enorme zoektocht, maar door het opdoen van veel ervaringen, sollicitatiepogingen, vrijwilligerswerk doen, tegenvallers incasseren, succes boeken en vooral uit mijn comfortzone stappen is het het allemaal waard geweest. Ik geef iedereen dan ook mee: geef nooit op, blijf doorzetten, volg jouw hart en passie, geloof in jezelf en: vind wat het best bij jou past!’’

2024-09-01T09:45:23+02:0029 juni 2024|1 Reactie
Lees meer

Een leuk column van mijn doofblinde client: ‘Geen Doodstadje’

Ik werk inmiddels al twee jaar met plezier voor Kentalis BVDB met doofblinde cliënten. Met een van mijn cliënten ben ik in het begin van februari een dagje uit geweest in Valkenburg. Mijn cliënt Werner heeft een hele leuke column geschreven hierover met de titel: ‘geen doods stadje‘. Het artikel laat zien hoe een begeleiding werkt en wat een doofblinde cliënt nodig heeft.
Het artikel staat in het magazine Hallo, locatie Leudal (midden Limburg’). Veel leesplezier!

Op een dag bedenk ik: ‘ik ga naar Valkenburg’. Ik heb met mijn begeleidster Claire afgesproken dat ze naar me toe kon komen voor het uitvoeren van een klusje. Alleen had ik haar niet verteld wat voor klus dit zou worden. Het wordt dus een dagje Valkenburg.

Geïnspireerd door een krantenartikel over een expositie van Dyon Scheijen in het Museum Valkenburg, getiteld: ‘Horen, zien en voelen’ neem ik deze beslissing. In de vijf minuten dat ik dit aan Claire kan uitleggen voordat we naar de bushalte trimmen, groeit haar enthousiasme. Claire is namelijk zelf ook doof en zij weet hoe dan ook feilloos hoe mensen met doofblindheid zich in hun dove hoekje voelen.

Al bij het vertrekpunt in Ospel gaat het mis. De bus komt weer eens niet opdagen. Dan maar met de auto naar het station van Weert. In Weert komen we erachter dat mijn NS-kaart stuk is. Ja, wat dan gedaan? Gekeken wordt naar de mogelijkheid voor een retour kaartje, maar ik besluit mijn Arriva-kaart maar te gebruiken. Dan betaal je wel het volle tarief, aangezien er niet – zoals bij het NS-abonnement – 40 korting vanaf gaat. Maar we gaan maar naar Valkenburg en niet naar Den Helder, dus zo erg is dat niet.

In de trein leg ik een aardige conductrice uit dat mijn NS-kaart stuk is en dat ik maar met de Arriva-kaart heb ingecheckt. Ze zegt dat ik blij moet zijn dat ik die nog heb. Even later komt er een wildvreemde vrouw aan Claire en mij vragen of we met haar op de foto willen voor ‘een goed doel’. Geen probleem, maar als ik haar later wil naroepen om te vragen om welk goed doel dit gaat, is de vogel gevlogen.

In een druilerig Valkenburg aangekomen gaan we snel even naar de restauratie in het prachtige stationnetje. Ze blijken tot onze grote verbazing gesloten te zijn. Dan maar bij de buurman een lange drinkpauze houden. Om dan de weg naar het museum te gaan zoeken. Dit blijkt mee te vallen. Via Claire haar telefoon lukt het binnen een kwartier. Het museum is pas om 13.00 uur open. Dan maar even lunchen en daarna gaan we binnenvallen.

De expo van Dyon Scheijven bestaat uit verschillende schilderijen die hij zelf heeft gemaakt. Om het gevoel van akoestische absorberende kunst te vergroten voor mensen die visueel en auditief beperkt zijn. Ook voor mensen die goed kunnen zien en horen trouwens. En er zijn enkele ornamenten waaraan je kunt voelen. Verder hangen er doeken van de dove schilders Charles Eyck en Jan van Genk.

Ik begrijp eerlijk gezegd niets van het werk van Scheijven. Grote doeken blauw of rood met een bliksemschicht doorklieft. Ik vind het maar karig en als Claire me attendeert op lange onbeschermde prikkers in de hoek van een informatiebord naast de schilderijen, gaan de alarmbellen af. Snel halen we een van de vrijwilligers erbij en leggen haar uit dat die dingen levensgevaarlijk zijn. Wat als iemand die niet goed ziet, zijn evenwicht verliest en met zijn oog aan zo’n prikker blijft hangen? Men belooft hier wat aan te doen.

Bij het betreden van Valkenburg was het er in de ochtend zo verschrikkelijk rustig, niet wetende dat het die dag ook het ‘Auw wiever bal’ zou zijn. Ik vind het op dat moment maar doods, maar Claire meldt dat het toch ‘geen doods stadje’ is als we tegen half vier naar het station lopen. Het wordt er steeds drukker en kleuriger. De muziek schalt hard door.

Mensen met doofblindheid kunnen recht hebben op professionele begeleiding vanuit de Koninklijke Kentalis of andere zorgorganisaties. Deze professionals helpen met boodschappen doen, een wandeling, een dagje uit of met een technisch probleem. Er zijn heel wat mogelijkheden waarvoor

men een begeleider in kan zetten. Met mijn eigen begeleidsters maak ik regelmatig dingen mee die mooie herinneringen vormen. Ook in het ‘geen doods stadje’.

geschreven door Werner Bloemers, februari 2024.

 

2024-05-04T21:28:54+02:0030 maart 2024|0 Reacties
Lees meer

Strijdbare vrouwen met een auditieve beperking

In dit blog wil ik aandacht geven aan drie bijzondere vrouwen met een auditieve beperking die strijden voor hun rechten.

Bea Visser

Bea Visser is een bijzondere en sterke dove vrouw die haar hele leven heeft gestreden voor de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal (NGT), acceptatie van homoseksualiteit en deelname van mensen met een auditieve beperking aan de maatschappij. Ze is geboren in 1936 en opgegroeid in een tijd waarin NGT verboden was. Zij zette zich in voor het gebruik van NGT en de acceptatie van dove mensen in de maatschappij. Ze heeft dit zo goed gedaan, dat dankzij haar inspanningen het verbod op NGT later is opgeheven.

Homoseksualiteit en het Roze Gebaar

Daarnaast was Bea de eerste dove vrouw die openlijk uitkwam voor haar homoseksualiteit. Ze richtte het Roze Gebaar op. Hiermee zorgde ze ervoor dat een grote groep dove homoseksuelen geaccepteerd werd en een veilige plek had om elkaar te ontmoeten, steunen en ervaringen te delen.

Bea wilde geen naaister zijn

Bea heeft gewerkt als medewerkster bij de sociale dienst van de gemeente Den Haag. Ze heeft hard moeten werken om een opleiding te kunnen volgen en werk te vinden. Hoewel ze naar een naaischool werd gestuurd, wilde ze niet als naaister werken. Ze wilde bewijzen dat ze prima kon leren en werken op een hoger niveau. Dit heeft ze gedaan door avondopleidingen te volgen en diverse diploma’s te behalen.

Helaas is Bea op 21 april 2017 overleden op 80-jarige leeftijd als gevolg van kanker. Ze heeft de erkenning van NGT in 2021 niet meer mogen meemaken.

Levensverhaal in boek

Haar levensverhaal is beschreven door Petra Essink in het boek “Bea Visser, dove prinses” dat in 2009 is uitgekomen. Ik heb zelf haar boek gelezen en ben zeer onder de indruk van haar levensverhaal. Ze heeft nauwkeurig beschreven hoe ze is opgegroeid en tegen welke uitdagingen ze aanliep in een tijd waarin dove mensen als dom werden behandeld en NGT verboden was. Hoewel ik haar helaas nooit heb ontmoet, ken ik een van haar beste vriendinnen, die me haar boek heeft gegeven. Bea was een bijzondere vrouw die nooit opgaf en positief bleef, ondanks de harde maatschappij met verkeerde opvattingen over dove mensen en NGT.

Boekentip: Klik hier voor het boek over Bea: ‘Bea Visser, dove prinses’

Femke Krijger

Femke ontving op haar zestiende slecht nieuws: ze hoorde toen dat ze het Syndroom van Usher heeft. Het syndroom van Usher is een erfelijke aandoening die zowel gehoorverlies als progressief zichtverlies veroorzaakt. Ze kreeg het nieuws precies op het moment dat ze begon aan haar studie. Ze werkte hard om een normaal leven te leiden, ondanks haar ziekte.

Werk en privéleven

Na haar studie trouwde ze en kreeg ze een kind. Ze probeerde haar werk als jurist weer op te pakken, maar dat liep helaas niet goed. Ze was constant moe en kon het niet meer aan. Tot haar verdriet werd ze arbeidsongeschikt verklaard. Plotseling zat ze thuis met een kind en voelde zich depressief.

Totdat ze een goed boek las over het balanceren van energie. Ze realiseerde zich dat zij dat ook kon doen door haar doofblindheid te accepteren en haar eigen balans te vinden. Ze besloot te kijken naar wat ze nog wel kon.

Ze besloot de opleiding tot Tai Chi masseur te volgen. Dit heeft haar geholpen om haar doofblindheid te accepteren en te ontdekken wat ze nog kan doen met haar zintuigen. Ze schreef een boek over haar ervaringen genaamd ‘De Evenwichtskunstenaar’.

Ik kan me voorstellen dat haar wereld op zijn kop stond toen ze als jonge studente hoorde dat ze doof en blind zou worden door het Usher-syndroom. Ik vind het bewonderenswaardig dat Femke zichzelf opnieuw heeft ontdekt en haar doofblindheid heeft kunnen accepteren na een moeilijke en depressieve periode. Ze pakt haar leven dan op een andere manier aan.

Ik heb haar boek nog niet gelezen, maar ik ga het zeker lezen. Het kan me inspireren en helpen om te begrijpen hoe het is om als doofblinde te leven en tegen welke uitdagingen je aanloopt. Ze kan een goed rolmodel zijn voor doofblinde mensen en jonge kinderen.

Boekentip: Klik hier voor het boek van Femke, ‘Evenwichtskunstenaar’

Joyce de Ruiter

Net als Femke heeft Joyce ook het syndroom van Usher, waardoor ze minder goed kan zien en horen. Maar dat weerhoudt haar er niet van om haar leven te leiden, een gezin te stichten, te werken en zelfstandig te zijn.

Haar ziekte als motivator

Joyce ziet haar ziekte niet als een beperking, maar juist als een waardevolle bron van informatie. Ze gebruikt haar beperking in haar werk als spreker, schrijver en inspirator om bewustwording in de maatschappij te creëren. Hiermee laat ze zien hoe ze als doofblinde persoon omgaat met haar beperking en wat ze nog wel kan met haar zicht en gehoor. Ze heeft ook een boek geschreven.

Genieten van het leven

Joyce is zich ervan bewust dat haar zicht en gehoor in de toekomst zullen afnemen. Zolang ze nog kan zien en horen, wil ze zoveel mogelijk van het leven genieten en ondernemen. In de nabije toekomst zal ze zich moeten aanpassen, maar met haar kracht, vertrouwen en de hulp van haar gezin en vrienden redt ze zich prima.

Ik heb haar boek nog niet gelezen, maar het staat zeker op mijn lijst. Ik volg haar al een tijdje via sociale media en heb haar een keer in een interview gezien in het televisieprogramma ‘M’. Ze is een krachtige vrouw die het beste wil maken van haar leven als doofblinde persoon. Ik verwacht veel te leren van haar boek, omdat ik het goed kan begrijpen en toepassen in mijn werk als begeleider van doofblinde mensen.

Boekentip: ‘Niet horen, niet zien, niet zwijgen’: https://www.allesoverboekenenschrijvers.nl/joyce-de-ruiter-niet-horen-niet-zien-niet-zwijgen/

Vierhandengebarentaal

Ik ben vooral benieuwd of Femke en Joyce in de toekomst (vierhanden)gebarentaal gaat leren. Het lijkt me erg handig en leerzaam, want als je helemaal niets meer kunt horen en niet kunt liplezen, is vierhandengebarentaal een goede optie om te communiceren. Op die manier kun je nog steeds contact hebben met de buitenwereld, je gezin, je vrienden, begeleiders en NGT-tolken.

Deze vrouwen zijn mijn inspiratiebronnen

Deze vrouwen inspireren mij omdat ze zich weten te redden met hun doofheid, homoseksualiteit en doofblindheid. Het is niet vanzelfsprekend om met beperkt gehoor en zicht te leven, maar het is zeker niet onmogelijk om volwaardig deel te nemen aan en te functioneren in de maatschappij. Met hulp van NGT, een taststok of tolken kun je ver komen.

Hun ervaringen zijn niet alleen waardevol voor lotgenoten, maar ook voor de bredere maatschappij. We kunnen allemaal veel van hen leren op het gebied van omgaan en communiceren. Ze laten zien dat ze net zo waardevol en gelijkwaardig kunnen zijn als ieder ander zonder beperking.

2023-12-15T15:28:41+02:0022 juni 2023|0 Reacties
Lees meer

Subcatch: Ondertiteling voor Nederlandstalige films in de bioscoop

In Nederland gaan maar weinig doven en slechthorenden naar de bioscoop voor Nederlandstalige films. Dat komt doordat Nederlandse films tot voor kort niet ondertiteld werden in de bioscoop. Zonder ondertiteling in de film kunnen ze geen verhaal en geen dialogen volgen. Het is onmogelijk om het lipbeeld van acteurs in de film te volgen en te liplezen, want acteurs kijken niet altijd in de camera als ze praten.

Sinds 2020 is het echter met een speciale app mogelijk om de film die je in de bios kijkt, te laten ondertitelen. Dat is de Subcatch app.

Subcatch is een app die ondertiteling bevat voor Nederlandstalige bioscoopfilms. De app is speciaal voor dove en slechthorende mensen ontwikkeld.

Technologie

Het is fijn dat Subcatch met toepassing van een nieuwe technologie een oplossing heeft gevonden voor het aanbieden van ondertiteling in de bioscoop via mobiel of tablet. Door te luisteren naar het geluid van de film is Subcatch in staat ondertiteling automatisch te synchroniseren, waardoor het met de film meeloopt.

Het nadeel: de app heeft niet alle films

Subcatch ondertitelt helaas niet alle Nederlandstalige films, waardoor je als dove kijker maar een beperkte keuze hebt.

Mijn zoon (12) en ik willen een paar keer naar de bioscoop. In het paasweekend wilde mijn zoon graag de Gelaarsde Kat 2 in het Nederlands kijken. Helaas stond deze film niet in de lijst van Subcatch, waardoor wij besloten om toch een andere Engelstalige film te kijken.

Ondertiteling moet gewoon op het bioscoopscherm

Ik ben tot en toe nu nog niet naar een Nederlandstalige film geweest omdat toevallig elke keer de gewenste film niet in de lijst van Subcatch stond. Dat is erg jammer en zonde. Ook al ben ik blij dat er zo’n speciale app als subcatch bestaat voor dove en slechthorende kijkers, toch vind ik dat ondertiteling gewoon op het bioscoopscherm moet komen, zoals op TV.

Alle Engelstalige films worden ondertiteld, dus waarom Nederlandstalige films niet? Er zijn ook horende mensen die het prettig en handig vinden om ondertiteling in de film te lezen. Dan is het handiger om de ondertiteling op het bioscoopscherm te lezen dan van een mobiel of tablet want dan moet je steeds heen en weer kijken tussen het scherm en de mobiel. Dat lijkt me vermoeiend.

Ik ga in de komende periode uitzoeken welke Nederlandse films in de bioscoop draaien, die ook in de lijst van Subcatch staan. Dan wil ik zeker gaan ervaren hoe dit werkt.

Meer informatie kan je vinden op website van Subcatch: https://subcatch.nl/

2023-07-02T10:22:13+02:0018 mei 2023|1 Reactie
Lees meer

Tips voor films en series met en over doven en slechthorenden

In mijn vorige blog heb ik een aantal boekentips voor boeken die geschreven zijn door – of over – doven. In dit blog geef ik tips over televisieprogramma’s en documentaires. Net als bij lezen, vind ik het ook fijn en ontspannend om televisie te kijken.

Het fijne aan series met dove hoofdrolspelers is dat het laat zien dat ze – net als iedereen – kunnen participeren aan televisieprogramma’s en dat ze gebarentaal mogen gebruiken.

Spelshow: Hands Up

Hands Up is een televisieprogramma waarin tweetallen strijden om het beste gebruik van Nederlandse Gebarentaal (NGT). De tweetallen bestaan uit een dove jongere en een bekende Nederlander (die nog geen gebarentaal kan). Zij krijgen gebarenlessen van hun dove expert en moeten de opdrachten in gebarentaal zo goed mogelijk uitvoeren en communiceren.

Een dove jury, die opgegroeid is in de dovencultuur en met gebarentaal, beoordeelt de opdrachten van de tweetallen. Het gaat dan voornamelijk om hoe de bekende Nederlanders het doen.

Er zijn nu twee seizoenen uitgezonden. Het eerste seizoen werd eind 2019 uitgezonden en het tweede seizoen in januari 2023.

Het resultaat; veel kijkers vonden het geweldig. Een dove scholier op een reguliere school liet mij weten dat veel horende kijkers van dit programma het leuk vonden om gebaren te leren. Zijn klasgenoten hebben gekeken en veel gebaren geleerd. De serie heeft hen geholpen om nu samen beter te communiceren met gebaren. Dat is een mooie uitkomst, want het is belangrijk dat de gebarentaal en dove mensen op deze manier zichtbaar worden.

Kijk hier de serie Hands Up bij Zapp.

Telefilm: ‘Okédoeibedankt’

Foto: Sofie Gheysens

De telefilm Okédoeibedankt is een avontuurlijk coming-of-age drama van regisseur Nicole van Kilsdonk voor dove jongeren. De film vertelt het verhaal van twee dove meisjes die zonder ouders op roadtrip gaan en elkaar en zichzelf beter leren kennen. Ze maken moeilijke situaties mee, hebben ruzies, verleggen hun grenzen, waardoor hun vriendschap steeds sterker wordt.

Een leuk feitje is dat één van de hoofdrolspeelsters, Douae Zine, in 2019 meedeed aan het programma ‘Hands Up’ als duo met Marije Zuurveld (een Youtuber). De producers van ‘Okédoeibedankt’ hebben Douae via via ontdekt en gevraagd of ze wilde meedoen. Voor haar is het geweldig dat ze na een mooie ervaring met ‘Hands Up’ nu kan meewerken aan een telefilm met haar dove vriendin Mae.

Het verhaal van de film is prachtig. De film laat zien dat dove jongeren niet zielig zijn. Ze kunnen veel zelfstandig doen, zoals naar het buitenland gaan en hun grenzen verleggen. Door de film ervaar je als kijker dat sommige vooroordelen die mensen hebben niet kloppen. Dove jongeren zijn niet dom en zijn meer dan alleen ‘doof’. Ze kunnen veel uit het leven halen en uit hun comfortzone stappen om hun doelen te bereiken.

Kijk hier de film Okédoeibedankt bij Zapp.

Serie: Sleepers (Videoland)

In de serie Sleepers speelt de 14-jarige Ravi Beeuwkes de dove Max Oudkerk. Ravi heeft ook meegedaan aan het tweede seizoen van ‘Hands up’. In de serie is hij de zoon van twee horende ouders (gespeeld door Robert De Hoog en Maryam Hassouni). Het gezin communiceert met Nederlandse gebarentaal. Het is een spannende serie, die gaat over de vader van het gezin en hoe hij in de onderwereld betrokken raakt als rechercheur.

Ravi is blij dat hij deze rol mag spelen en dat hij zijn gebarentaal kan gebruiken. De regisseur vindt het ook belangrijk dat de rol van een dove jongen ook gespeeld wordt door een echt dove acteur. Dat maakt de film niet alleen realistischer, het zorgt ook voor meer diversiteit in de televisiewereld.

In dit filmpje vertellen de acteurs van de serie over hoe het was om gebarentaal te leren en vertelt Ravi hoe hij het vond om in deze serie te spelen:

Kijk hier de serie Sleepers bij Videoland.

Documentaire: Doof kind

Bron foto: Pathé Thuis

Alex de Ronde maakte een indrukwekkende documentaire genaamd Doof Kind over hoe zijn zoon Tobias als dove jongen is opgegroeid. Alex, Tobias en de broer van Tobias vertellen openhartig over hoe ze omgingen en omgaan met het feit dat Tobias doof is. Je ziet hem als kleine jongen, wanneer hem geleerd wordt om te praten, tot aan hoe hij nu in het leven staat. Als dove persoon vind ik het een heel mooie documentaire. Ik leer van de ervaringen van andere doven en hoe zij opgroeien met horende ouders in een horende maatschappij. Het is een documentaire die het zeker waard is om te kijken, vooral ook voor horende mensen.

Kijk hier de documentaire Doof Kind bij 2Doc.

Speelfilm: Wiren

Bron foto: Pathé Thuis

De film Wiren vertelt het verhaal van een dove jongen die opgroeit in een arm dorpje in Suriname. Hij wordt geconfronteerd met verschillende uitdagingen, waaronder discriminatie en het ontbreken van toegang tot onderwijs. Wiren’s droom om te leren en te communiceren met de wereld om hem heen wordt uiteindelijk werkelijkheid met de hulp van een gepassioneerde onderwijzeres. De film laat zien hoe dove mensen in Suriname leven en hoe belangrijk het is om gebarentaal te kennen.

De film kwam tot op stand door uitnodiging van de Stichting Sudobe (Surinaamse Doven Belangen).

Het is een boeiende film die laat zien hoe anders de gebarentaal is in Suriname en tegelijkertijd laat zien dat dove mensen over de hele wereld tegen moeilijkheden aanlopen.

Kijk de film Wiren hier bij Pathé Thuis

Inclusie en diversiteit

Tegenwoordig zijn de media en specifiek ook televisie al veel toegankelijker dan in het verleden. Ik ben blij dat dove en slechthorende mensen steeds zichtbaarder worden. Wel moet er nog gewerkt worden aan de acceptatie en het normaliseren van gebarentaal in de maatschappij. Televisieprogramma’s en series kunnen hieraan bijdragen, al is het maar om horende mensen een aantal gebaren te leren.

Veel dove mensen hopen dat er in de toekomst meer inclusie en diversiteit komt in televisieprogramma’s en films, zodat doven ook kunnen meewerken als redacteur, acteur, regisseur of zelfs als presentator. Er zijn genoeg talentvolle doven die een kans moeten krijgen in de media. Als mensen met verschillende talenten gelijkwaardig kunnen meedoen, maken we de wereld met z’n allen wat mooier.

2023-06-30T15:40:01+02:0018 april 2023|0 Reacties
Lees meer

Boekentips van Claire

Van kinds af aan heb ik altijd van lezen gehouden. Lezen is voor mij extra belangrijk omdat ik door mijn doofheid veel gesproken taal mis. Het helpt mij om te blijven groeien en leren in mijn taalontwikkeling. Naast het Nederlands lees ik ook regelmatig Engelse boeken of tijdschriften wanneer ik in Londen ben.

Digitale wereld

In mijn jeugd was er nog geen internet en dus geen digitaal nieuws. Toen bleef ik via kranten, tijdschriften en Teletekst op de hoogte van het nieuws. Zo vernam ik wat er in de maatschappij of op de wereld gebeurde. Tegenwoordig is bijna alles digitaal en krijg ik sneller nieuws via sociale media en nieuwsberichten. Dat is heel handig voor dove mensen.

Tijden veranderen, zo zijn er bijvoorbeeld ook digitale boeken op een e-reader. Zelf houd ik eigenlijk niet zo van e-readers, ik ben meer van echte boeken, zo kan je bladeren en het papier voelen. Ik ga regelmatig naar de bibliotheek en ik koop af en toe een boek dat ik ook herlees.

Ik lees niet alleen voor mijn plezier, maar wil er ook iets van leren. Ik heb een brede interesse: biologie (over het menselijk lichaam en bloed), wetenschappelijk onderzoek, biografieën, waargebeurde- en reisverhalen, literatuur, romans en thrillers. Uiteraard lees ik ook veel over de dovencultuur en dovengemeenschap.

Mijn boekentips

Natuurlijk heb ik nog een aantal leuke boekentips voor mensen die graag willen leren over de dovencultuur, geschiedenis en over het omgaan met gehoorverlies.

‘10 jaar klinktprima’ door Claire Harrison

In 2017 heb ik met trots mijn eerste boek met de titel ’10 jaar klinktprima’ gemaakt. De website klinktprima is in 2007 gestart. Ik heb in die 10 jaar veel blogs geschreven over wat ik in deze tijd heb meegemaakt met mijn oude werk op het laboratorium, solliciteren, werkloze periodes, mijn CI, vrijwilligerswerk in de dovenwereld en mijn zoektocht en ontwikkeling naar een nieuwe uitdaging en baan. Mijn boek is hier nog te bestellen.

‘Doof of zo’ door Corrie Tijsseling

Dit boek is geschreven door de dove pedagoog Corrie Tijsseling. Zij is werkzaam als senior onderzoeker bij Kentalis. Het boek staat vol met interessante informatie over onderzoek naar en de behandeling van gehoorverlies, nieuwe mogelijkheden en dilemma’s. Het bevat ook veel informatie over hulpmiddelen, persoonlijke ervaringen en wetenschappelijke informatie. Het is een goed boek met een duidelijke uitleg over gehoorverlies.

‘Een en al oor’ door Wies Groeneweld

Dit boek gaat over gehoorbeperkingen en wat het voor de persoon zelf, de naaste omgeving en de maatschappij betekent. Het is geschreven door de slechthorende redacteur Wies Groeneweld en is uitgekomen in mei 2019. Ik heb zelf meegewerkt door een vragenlijst in te vullen over mijn ervaringen als doof ervaringsdeskundige voor dit boek. Het was leuk om mijn ervaringen te delen!

‘Hier zijn wij. Dovengemeenschap in Nederland’ door Bea Bouwmeester en Linde Terpstra

Dit boek neemt je mee in de wereld van de dovengemeenschap, hun dovencultuur en de Nederlandse Gebarentaal. Het is prachtig geïllustreerd en vertelt de geschiedenis van dove mensen vanuit verschillende invalshoeken. Het is geschreven door Bea Bouwmeester en Linde Terpstra, beiden doof. Bea is opgegroeid in een mix van horende en dove mensen, terwijl Linde vooral is opgegroeid in nauw contact met verschillende dovennetwerken en de dovengemeenschap. Met dit boek willen ze mensen inspireren en informeren over de Nederlandse Gebarentaal (NGT) en de dovencultuur.

‘Doof!’ door Manon Spierenburg 

Manon Spierenburg is een laatdove schrijfster en scenarist en heeft inmiddels tien boeken op haar naam staan. In dit boek schrijft ze voor het eerst over haar doofheid, wat voor haar niet makkelijk was. Ze beschrijft hoe ze langzaam doof is geworden, zonder het meteen door te hebben. In de maatschappij en in haar sociale contacten liep ze steeds meer tegen haar beperking aan. Ze beschrijft haar pijnlijke ervaringen bewust, maar ook met humor.

Het is een totaal andere ervaring en achtergrond dan die van mij als (vroeg)dove vrouw, maar het is mooi en leerzaam om te lezen hoe een ander doof persoon haar gehoorverlies heeft ervaren.

‘Het meisje dat uit de stilte kwam’ door Fiona Bollag

Fiona Bollag is geboren en opgegroeid in Zürich, Zwitserland als doof meisje. Ze hoorde helemaal niets totdat ze op haar zestiende haar eerste cochleair implantaat kreeg. Ze is geopereerd aan beide oren en heeft dus twee implantaten. Dit was een enorme verandering, waarbij ze van een stille wereld naar een horende wereld ging. Fiona heeft op een luchtige, humoristische manier geschreven over haar ervaringen met haar CI.

Dit boek is geschreven in 2007, maar heeft nog steeds een grote impact op mijn leven. Het heeft me namelijk geïnspireerd en aangespoord om onderzoek te doen naar de mogelijkheden van het plaatsen van een cochleair implantaat, wat uiteindelijk in 2012 gebeurd is. In dit blog lees je meer over mijn ervaringen met mijn CI.

‘Deaf Utopia’ door Nyle DiMarco

Momenteel ben ik bezig met het lezen van “Deaf Utopia” door Nyle DiMarco. Dit Engelstalige boek is inspirerend omdat DiMarco een bekende dove Amerikaan is en fungeert als rolmodel voor doven in Amerika en daarbuiten. Het is de autobiografie over zijn leven, hoe hij opgroeide, hoe hij omgaat met zijn doofheid en wat hij tot nu toe heeft bereikt, waaronder het winnen van “America’s Next Top Model” en zijn werk als model.

Hoe het lezen van boeken over doofheid iedereen helpt

Ik ben ontzettend blij dat er zoveel boeken zijn geschreven door dove mensen, met hun eigen ervaringen en nuttige informatie. Deze boeken zijn niet alleen handig en leerzaam voor dove mensen, maar ook voor horende mensen die te maken hebben met gehoorverlies of voor mensen met dove of slechthorende dierbaren. Als je al deze boeken leest, dan zal je merken dat het niet allemaal slecht of vreselijk is om als dove persoon te leven. Het is niet makkelijk, maar we kunnen zeker volwaardig en zelfstandig leven en deelnemen aan de maatschappij.

2023-06-25T16:46:02+02:0028 maart 2023|0 Reacties
Lees meer

Contact maken met iemand die doof is

Graag wil ik in dit blog een misverstand uit de wereld helpen: dove mensen horen je niet als je hen roept. Ik zal daarom toelichten hoe je op een fijne manier de aandacht van een dove persoon kan trekken.

Goed oogcontact

Er zijn geen echte vaste regels voor omgang met dove mensen. Zolang je je best doet en met respect communiceert, is het altijd goed. Iedere dove of slechthorende persoon is bovendien anders en heeft een eigen stijl.

Maar een vuistregel is wel deze: prettig contact met een dove persoon begint met goed oogcontact. Voor doven is jouw mondbeeld en gezicht nodig voor een goede communicatie. Jouw gezicht en mimiek zijn extra belangrijk, omdat die emotie kunnen uitdrukken. Emotie die je normaal in je stem legt, kunnen wij namelijk niet horen.

Vanuit het niets iemands aandacht vragen is lastig: roepen helpt natuurlijk niet. Zorg ook dat je niet plotseling in beeld springt, want we horen je niet aankomen. Maar er zijn verschillende manieren om aandacht te trekken: knipperen met licht, zwaaien, aantikken of kloppen via een tafel of houten vloer.

Ben je doof ofzo?!

Het kan voorkomen dat horende mensen op straat of op de werkvloer vriendelijk ‘goedemorgen’ zeggen, maar dat een dove persoon het niet hoort. Iemand kan dan denken: ‘dat is onbeleefd’. Maar dove mensen zijn zich niet altijd bewust van wat er om hen heen gebeurt.

Het kan echter ook grappige situaties opleveren. Toen ik een jaar of 16 jaar was, liep ik eens door een winkelstraat. Een jongen op de fiets kwam om de hoek en reed mij bijna aan. Hij begon enorm tegen mij te mopperen, terwijl ik er geen woord van verstond. Hij zei op een gegeven moment met duidelijk mondbeeld (hij schreeuwde): ‘Ben jij doof of zo?’. Ik reageerde heel kalm en antwoordde: ‘Ja dat klopt, ik ben doof.’ Je begrijpt dat hij snel heel rood werd. Hij zei snel: ‘Oh, oeps, sorry sorry sorry’. Hij ging er snel vandoor zonder om te kijken.

Na een tijdje kwam ik diezelfde jongeman tegen bij de bushalte. Hij herkende mij meteen, zwaaide vriendelijk en hij stak zijn duim op: gaat het goed?

Zenuwen zijn niet nodig

Sommige mensen worden zenuwachtig van communiceren met een dove persoon. Toen ik een keer met een dove vriendin bij een B&B ging logeren, wist de eigenaresse niet hoe ze met ons moest praten. Bij aankomst sprak ze zo snel, dat wij onmogelijk konden liplezen. Ik heb haar netjes uitgelegd dat wij allebei doof zijn en vroeg of zij rustiger wilde spreken.

Zonder haar mond te bewegen, begon ze te wijzen. Ze wees alles aan: de deuren, klinken, kasten, lichtknopjes en het bed. Bij de uitleg over het ontbijt werd ze weer nerveus. Ik wist haar te kalmeren door te zeggen dat wij goed kunnen liplezen en dat zij normaal kan spreken, en dat zij ook iets kon opschrijven als dat nodig was. De eigenaresse begon duidelijk te spreken over het tijdstip en de inhoud van het ontbijt. Zij was er verbaasd over dat wij haar konden verstaan en haar vragen konden beantwoorden.

Zenuwachtig zijn of zelfs brutaal zijn, helpt natuurlijk niet. Maar ik heb begrip voor mensen die uit onervarenheid en onwetendheid zenuwachtig gedrag vertonen. Na een tijdje worden mensen vaak vanzelf rustiger.

Doofblinden

Bij doofblinde mensen gelden wel andere omgangsvormen. Ze hebben namelijk twee beperkingen: visueel en auditief. Er is vaak een begeleider, een tolk of een familielid bij een doofblinde persoon. Je kan via deze begeleider vragen wat de beste manier is om te communiceren.

Het is belangrijk dat een doofblinde jou kan voelen en weet waar je staat of zit, zodat die zich tot jou kan richten. Voor het roepen is het goed om deze persoon voorzichtig te benaderen, op zijn of haar arm te tikken en aan te geven wie je bent. Je kan in diens handpalm met je vinger jouw naam in letters schrijven. Of laat via de begeleider of tolk jouw naam vertalen.

Soms is doof zijn handig

De meeste horende mensen hebben respect en vinden het ook interessant om contact te maken. Ik heb dan ook weinig vervelende ervaringen gehad. Ik ben grotendeels opgegroeid in de horende wereld, deels met een Engelse achtergrond, dus ik ben het gewend om een uitleg te geven over onze communicatie. Dat gaat dus eigenlijk vaak op een spontane en vriendelijke manier.

Soms is het ook wel een voordeel om doof te zijn. Ik heb niet altijd zin om aangesproken worden door verkopers in de winkelstraat met kranten of acties. Ik zeg gewoon: ‘sorry ik ben doof en ik heb geen interesse’. Ze reageren meteen met: ‘och, sorry’ en ze laten mij met rust. Dat werkt wel goed.

De Blog is geplaatst op de website van Digitaal Toegankelijk. 

2023-03-17T13:36:10+02:0025 februari 2023|0 Reacties
Lees meer

Doe mij nog maar zo’n jaar!

Zoals vaker, kijk ik aan het begin van het jaar graag terug naar het afgelopen jaar en vooruit naar het nieuwe jaar. Vorig jaar was voor mij een goed jaar. Een leerzaam jaar. Dat hoop ik komend jaar voort te zetten.

Een nieuwe baan bij Kentalis

Het jaar 2022 startte spannend voor mij. Ik solliciteerde op een nieuwe baan. Ik zocht eigenlijk naar werk, door naar twee soorten vacatures te bekijken: vacatures voor mijn oude laboratoriumwerk, en vacatures voor werken met dove mensen. Dat eerste lukte niet, maar het tweede gelukkig wel.

Dankzij een tip van een oud-collega, kwam ik een vacature voor ‘begeleider doofblinden’ tegen. Dat leek me wel wat: me inzetten voor mensen met een auditieve en visuele beperking. Zo is het balletje gaan rollen en mocht ik bij Kentalis gaan werken. Lees in mijn blog van 8 juli hoe blij ik daar mee was. Dat ben ik gelukkig nog steeds!

Veel leren van elkaar

Het werken met doofblinde cliënten is voor mij leuk en afwisselend. Bij intervisie-bijeenkomsten leer ik van mijn collega’s. Maar het leukste is werken met cliënten. Wanneer ik hen help, met activiteiten zoals boodschappen doen, winkelen, zwemmen en fietsen (op een duo-fiets waar je naast elkaar zit), leer ik steeds beter communiceren met vierhandengebaren, begeleiden en hoe het is om doofblind te zijn.

Om dat laatste nóg beter te begrijpen, werd ik tijdens een cursus bij Kentalis geblindeerd en ondergedompeld. Indrukwekkend en best wel eng!

Blijven freelancen

Mijn ZZP-werkzaamheden blijven ook doorgaan. Zo schrijf ik nog altijd voor DigitaalToegankelijk, zoals over trots en naamgebaren en ben ik in het voorjaar ook gefilmd. En ik ben ook nog redacteur voor het blad ‘Woord en Gebaar’. Hierin delen we informatie over de dovengemeenschap, organisaties, evenementen, en over beroemde dove mensen die rolmodellen zouden kunnen zijn.

Ik hou ervan om te schrijven en lezers te inspireren. Maar ik hou ook van lezen. Ik vind het belangrijk voor mijn ontspanning, maar ook voor het inwinnen van informatie. Ik ben van plan om me verder te verdiepen en meer te gaan lezen.

Daarnaast blijf ik in 2023 presentaties geven als ervaringsdeskundige, voor werkgevers, professionals en het UWV. Het doel daarvan is om mensen te inspireren en te leren over hoe het is om doof te zijn, te communiceren en om samen te werken. Ik vind het belangrijk om mijn kennis daarover te delen, en zo de arbeidsmarkt voor doven te verbeteren.

Naar de middelbare school

Privé is het een spannend jaar voor mijn zoon. Hij gaat na de zomer naar de middelbare school. Dat houdt in dat er veel informatiebijeenkomsten zijn op de basisschool over zijn toekomst, open dagen op de middelbare scholen en later in het jaar natuurlijk ook de musical en andere bijzondere evenementen.

Voor mij houdt dat in dat ik veel tolken inzet om alles goed mee te kunnen krijgen. Inmiddels nemen we een tolk op afstand mee op tien-minuten-gesprekken op school. De tolk zie ik dan op de telefoon en de tolk hoort het gesprek via een goede speaker en microfoon die we aan de telefoon koppelen. Ideaal voor korte gesprekken. Lees elders op deze website meer, over wat het inhoudt om doof te zijn en op te voeden.

Mijn zoon vindt mijn werk ook interessant, hij leert ook nieuwe (vierhanden)gebaren van mij. Dit jaar willen we nog een speciale les organiseren voor zijn klas, waar een doofblinde cliënt kan vertellen over zijn ervaringen en de klas laten onderdompelen als doofblind. Dat gaan we binnenkort regelen met mijn client en de juf.

Tot snel weer!

Dus, genoeg te doen in 2023, met werk, privé en waarschijnlijk ook weer nieuwe uitdagingen. Ik zal met veel plezier nieuwe blogs blijven schrijven over wat er komende tijd op mijn pad komt!

Blijf je me volgen, ook via Instagram en LinkedIn? Ik lees er graag wat jij leuk vindt om te lezen en waarom.

2023-01-24T10:14:17+02:0024 januari 2023|0 Reacties
Lees meer

3 x werkervaringen die indruk maakten

Ruim vijftien jaar geleden merkte en hoorde ik hoe lastig doven of slechthorenden het hadden op de arbeidsmarkt. Vaak hadden zij hulp nodig van een ervaringsdeskundige of professional, die veel met dove mensen merkt. Om die reden ben ik mijn bedrijf Klinktprima gestart.

Interview, ‘elevator pitch’ en meer

Ik begon op mijn website ervaringsverhalen van dove en slechthorende mensen te delen, over hun werk- en sollicitatie-ervaringen. Ook schreef ik zelf veel over mijn eigen ervaringen en ben ik inmiddels in te huren voor begeleiding. Zowel van werkzoekenden als van bedrijven die een dove of slechthorende in dienst willen. Soms geef ik ook presentaties om de bewustwording rondom mensen met een auditieve beperking te vergroten.

Sommige van die werkervaringen blijven me beter bij dan andere. Bijvoorbeeld die keer dat ik bij Ministerie van Defensie werd geïnterviewd over specifieke vaardigheden van dove mensen. En over waarom een doof talent in je team van toegevoegde waarde is. Of de workshop ‘elevator pitch houden’, die ik aan een groep jongeren mocht geven.

Ik deel met jullie graag nog drie andere werkervaringen die me goed zijn bijgebleven.

1 – Emre helpen zijn cv en brief te verbeteren

In samenwerking met Grow2Work heb ik een slechthorende jonge man mogen begeleiden: Emre. Met een beter cv en betere brief zou hij meer indruk kunnen maken op werkgevers. Hij heeft gelukkig snel een baan gevonden bij een rechtbank, waar hij twee jaar met plezier gewerkt heeft.

Zie hier hoe ik Emre heb geholpen, in samenwerking met Project You2work:

 

Helaas moest hij door een reorganisatie opnieuw solliciteren en heeft hij mij opnieuw gevraagd om te helpen. Ik heb samen met hem vacatures bekeken. Hij vond een geschikte vacature bij de Belastingdienst. Dat was vrijwel meteen een succes!. Inmiddels werkt Emre daar alweer een paar jaar.

2 – Hulpvraag van een jobcoach

Ook komt het voor, dat een jobcoach van een re-integratiebedrijf mij weet te vinden. Een van die jobcoaches vroeg me om hem te helpen met zijn dove klant, vooral met communicatie en informatie over dove mensen.

Tijdens een kennismakingsgesprek bleek dat het hen ontbrak aan goede informatie over het doelgroepenregister van UWV, een landelijk register met gegevens van mensen met een arbeidsbeperking. Ook wisten die niet dat er gespecialiseerde re-integratiebedrijven zijn voor doven mensen.

De jobcoach was onder de indruk hoe zijn dove klant en ik al snel goed met elkaar konden communiceren. De cliënt was heel open over zijn werkervaring en zijn moeizame sollicitaties. Daardoor kon ik de jobcoach beter uitleggen wat de cliënt nodig had.

3 – Angela helpen met solliciteren

Een van de mensen die ik heb mogen begeleiden is Angela, een dove vrouw die ik al langer ondersteun. Zij had weinig ervaring met het schrijven van brieven of een cv. Dat was voor ons allebei een uitdaging.

Ik merkte bijvoorbeeld dat zij het spannend vond om kennis te maken met werkgevers en om mee te lopen bij andere bedrijven waar zij geen enkele ervaring mee heeft. Zij vond het moeilijk om zich open te stellen tijdens het solliciteren. Ook leefde de vraag: hoe gaat dat met communicatie, hebben ze ervaring met dove mensen?

Waar ik mee blij mee ben voor Angela, is dat ze het solliciteren durfde aan te gaan. Zij kreeg meer zelfvertrouwen en inmiddels heeft ze een aantal keer mogen meelopen bij bedrijven. Angela is blij dat zij hierdoor een duidelijker beeld heeft van de baan en de functie, en dat zij werkervaring heeft kunnen opdoen.

Dat heeft geleid tot een proefperiode bij een postbedrijf. Een geweldige doorbaak! Zij heeft geleerd hoe de sollicitatie werkt en dat je niet altijd het geluk hebt om aangenomen te worden. Maar dat je door vol te houden alsnog ergens een plek kunt vinden. Haar zelfvertrouwen is gegroeid en ze heeft een duidelijk beeld gekregen over hoe zij zelf voortaan een fijne baan kan vinden.

Waardevol werk

Ik geniet erg van mijn afwisselende werk. Ik hou van begeleiden, schrijven, presenteren en het geven van trainingen of gastlessen. Ik ontmoet ook steeds nieuwe mensen en bedrijven.

Zelf leer ik ook van mijn ontmoetingen en samenwerking met mensen. Zo kan ik mezelf blijven ontwikkelen en presenteren. Als dat ook nog resulteert in goed resultaat voor mijn cliënten, geeft mij dat enorm veel voldoening en positieve energie.

Deze blog is geplaatst op de website van Digitaal toegankelijk.

2022-12-12T12:37:12+02:0012 december 2022|0 Reacties
Lees meer

Video: Claire over haar leven met doofheid

Claire werd doof toen ze nog een peuter was. De boosdoener: een ongelukkige hersenvliesontsteking. Wat deed dat met haar leven? En met haar loopbaan? En hoe was om niet doof te zijn geboren en later dan haar leeftijdsgenootjes  gebarentaal te leren?

In deze video gaan we bij Claire op de koffie en neemt ze ons mee in haar wereld.

Op deze dag straalden de zon en Claire zó fel, dat zowel beeld als geluid erdoor van slag raakten.
Lukt het je om daardoorheen te kijken? Dan hoor (of lees) je waarom Claire met een afstandsbediening onder haar kussen slaapt. En hoe je volgens Claire het beste met een doof iemand om kunt gaan.

Hier vind je de video met audiodescriptie.

Hier vind je het transcript van de video.

2023-02-20T14:35:37+02:0020 november 2022|0 Reacties
Lees meer
Copyright 2012 - 2023 klinktprima.nl | All Rights Reserved
Ga naar de bovenkant