Horeca

Mijn naam is Angelique Meerts (horend) en ik werk sinds een paar jaar samen met Claire in het restaurant van een verzorgingstehuis, ik heb er 3 dagen per week een vaste aanstelling en één van deze dagen komt Claire mij assisteren als vrijwilliger.

Ik vond het best eng toen ik te horen kreeg dat Claire als nieuwe vrijwilliger bij mij kwam werken want ik had er geen idee van hoe het zou gaan met iemand die doof is, maar mijn angst bleek ongegrond. Vanaf dag 1 ben ik blij met Claire, zowel met het werk dat ze verricht als met haar als persoon! Het klikte meteen tussen ons en de communicatie verloopt ook goed. Claire praat naar mijn mening best duidelijk, zodat ik het meeste wat ze zegt kan verstaan, een enkele keer moet ze ook wel iets herhalen.

De communicatie met de bewoners van het tehuis, waarvan de gemiddelde leeftijd 84 is verloopt soms wat moeilijker, logisch, ze horen minder goed waardoor ze Claire’s spraak vaak niet verstaan en sommigen kun je vandaag zeggen dat Claire doof is, morgen zijn ze het alweer vergeten en spreken ze haar ergens op aan zonder dat zij het zien kan en dat wekt wel eens verwarring. Er zijn echter ook een aantal nog zeer ‘actieve’ mensen die het juist extra leuk vinden om met haar proberen te communiceren, ze heeft dus ook zeker leuke contacten op het werk!

Claire straalt ook echt uit dat ze het fijn vindt met de mensen en dat is mooi om te zien, altijd heeft ze een glimlach op haar gezicht en probeert ze haar werk goed te doen, ze kan ook alle voorkomende werkzaamheden in het restaurant verrichten, daar heeft haar doof zijn geen invloed op, afruimen, afwassen, eten uitdelen, noem maar op.

Ik vind het heel waardevol om met iemand samen te werken met een beperking, het zet sommige dingen ook wel eens in een ander daglicht, kijk naar wat een persoon te bieden heeft en als je er van beide kanten energie insteekt kan het je heel veel goeds opleveren, zowel in het werk als in je persoonlijkheid! Dus werkgevers…

Mijn naam is Line van Roekel en ik ben slechthorende. Ik ben pas getrouwd met mijn horende man, met wie ik in Arnhem woon.

Bij mijn oude werk heb ik 9 jaar gewerkt; bij de Gelderhorst (Bejaardenhuis voor de ouderen doven in Ede). Daar vond ik mijn werk niet meer zo leuk, omdat ik niet zo gelukkig was met het huishouding werk daar.

Een heel jaar heb ik mijn best gedaan om te zoeken naar nieuw werk. Het is nogal moeilijk. Daarom ben ik in maart 2007 met het MEGA Project naar een stageplek in Duitsland gegaan om 2 maanden ervaring op te doen en te leren welke baan goed bij mij past. Ook deze ervaring heeft mij geleerd hoe ik op een betere manier met mensen kan omgaan. Het was een geweldig ervaring en het waren super maanden.

Toen ik weer terugkwam, ging ik hard op zoek naar werk waarvan ik van de Project MEGA-ervaring heb geleerd. Helaas is er weinig werk dat ik leuk zou vinden. Er is een functie van een linnenkamer waar je kleren kan sorteren en wegbrengen naar oude mensen. Ook al het wassen en strijken van alle kleren die mee te maken met was. Dat vind ik heel leuk werk wat wel goed bij mij past maar helaas zie ik niet veel van dat werk hier in Nederland. Omdat zo veel van dit werk vaak voor een groot bedrijf is, dat is nog zwaarder werk voor mij. Eigenlijk ben ik juist op zoek naar lichter werk vanwege mijn rugklachten.

Toen heb ik nagedacht waarom zal ik geen andere functie nemen? Met de hulp van mijn jobcoach kwam ik terecht bij een bedrijf van UVW kantoor Arnhem waar er horeca is. Daar loop ik momenteel tijdelijk als stagiaire, daarna kijk ik wel of ik daar verder wil werken als vaste baan.

Daar is heel leuk werk. Mijn werk functie is zoal: boterhammen klaarmaken die mensen kunnen zelf pakken, wat ze willen en ook frituur ik en snij ik vers fruit. Al de lunch pakketten voorbereiden voor als mensen gaan lunchen. Het is leuk werk.

Ik werk samen met een vrouwelijke collega. Tijdens het werk zijn we met z’n tweeën. We kunnen heel goed overweg met elkaar. Ik ben zo blij dat ik weer terug in horende wereld in mag werken. Dat is voor mij lang geleden en ik moet er weer aan wennen. Omdat ik al 9 jaar bij dove heb gewerkt waar de meeste dove collega’s ook werken. Daar maakte ik gebruik van een gebarentaal.

Maar deze werk bij Albron vind ik te gek om te doen. Ik heb er helemaal geen spijt van om mijn oude werk te verlaten. Het is geweldig om te voelen dat ik grote stap heb genomen om een andere richting te kiezen. Daar gebruik ik nu geen gebarentaal meer en dat mis ik soms wel, zoals bijvoorbeeld in de pauze bij de Gelderhorst gezellig samen met dove collega’s kletsen met gebarentaal, maar nu moet ik praten en liplezen. Het is wel even wennen. Verder heb ik geen probleem om met horende collega’s om te gaan.

Momenteel ben ik heel tevreden met wat ik doe, wat ik zoek en wat ik wil, daar richt ik me op. Dat is voor mij belangrijkste dat ik me goed voel op mijn werk en dat ik ook helemaal erbij hoor. Ook dat ik gelukkig mag zijn op mijn werk. Wie weet krijg ik een vaste baan. Dat is spannend.

Er werd in 1999 nieuwe V&D in Hoofddorp gebouwd. Toen die rond Oktober/November klaar was, ben ik daar gaan solliciteren. Manager was heel aardig en vertelde mij dat, omdat ik doof ben en komend tijd erg druk zal worden, ik beter kon wachten. Ik vond het prima, want later beginnen is beter dan geen werk. Toen ben ik in Februari 2000 opnieuw uitgenodigd en kon ik beginnen. Ik heb van Februari 2000 tot Juni 2001 daar gewerkt. Communicatie ging lekker via pen en papier, soms via simpel gebarentaal die horenden kunnen begrijpen.

Ik ben gestopt, omdat ik in examenjaar zat en volledig aandacht wou aan mijn examen. Ik vond werk in het begin leuk, maar later niet meer, omdat ik steeds hetzelfde werk moest doen. Een keer had ik de hele ochtend in de wasruimte gestaan. Na mijn pauze ging ik wat anders doen. Toen vroeg een collega of ik in de wasruimte wou gaan werken. Ik zei nee. Die collega ging toen naar mijn manager. Ik dacht: dat kan ik ook en ging er ook naartoe en vertelde dat ik al de hele ochtend daar had gestaan. De manager zei toen tegen collega dat zij maar zelf moet gaan.

Na een Slechthorende school ging ik naar de LTS in Hoorn daar heb ik 2 jaar consumptieve vakken gedaan (koken,serveren en bakken) en toen naar het Kmbo; daar heb ik m’n opleiding afgerond.
Ben begonnen te werken op Terschelling, kwam daar altijd op vakantie. De eerste 3 jaar heb ik als kok gewerkt in een klein restaurant daarna in een Jeugd-herberg ook op Terschelling, daar ben ik als barman en kok aan de slag geweest.

In 2000 heb ik een beslissing genomen om naar Zwitserland te gaan via een bemiddelingsbureau. Het was in het begin best wel moeilijk een andere taal spreken, had maar paar maanden Duits gehad. In het begin heb ik gewoon Engels gesproken.

Ik ben een jaar in Zwitserland geweest en toen 2 jaar in NL gegaan en het buitenland bleef me trekken. In Zwitserland had ik goede ervaringen. Dan ben ik weer daar naar toe gegaan ditmaal in een andere gedeelte van dat Land.

En vorig jaar ben ik weer naar het buitenland geweest, ditmaal Noorwegen. Een manager van de jeugd-herberg had daar een Hotel gekocht en hij heeft mij een baan als kok aangeboden. Ik moest niet lang daar over nadenken en ben daar een half jaar geweest. Ik heb eigenlijk nooit problemen gehad dat ik slechthorend ben:
Je moet natuurlijk wel knokken om je te bewijzen en er zijn natuurlijk altijd mensen die vooroordelen hebben die zal altijd houden…….